Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Gabriel Radecki po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 stycznia 2015 r. sprawy z wniosku P. R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie dotyczącej uchwały Rady Miasta G. z dnia [...] r., nr [...] p o s t a n a w i a 1. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych; 2. ustanowić skarżącemu radcę prawnego.
W skardze na uchwałę oznaczoną w sentencji wnioskodawca domagał się przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu, jak uściślił później - radcy prawnego lub adwokata. Skarga - jako złożona bezpośrednio do Sądu - została przesłana organowi celem udzielenie na nią odpowiedzi i przekazania jej wraz z aktami sprawy, stosownie do art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej określanej jako P.p.s.a.).
Wnioskujący podkreślił, że jest osobą niepełnosprawną, samotną i korzystającą z pomocy społecznej. Zaznaczył, że utrzymuje się z niewielkiej renty oraz że ciąży na nim spore zadłużenie, przede wszystkim z tytułu kredytu zaciągniętego na zakup dużego mieszkania, które zajmuje.
Wnioskodawca z własnej inicjatywy i na wezwanie przedłożył dokumenty, które potwierdzają jego oświadczenia, w szczególności kserokopie: orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, decyzji o podwyższeniu renty z dnia 10 marca 2015 r. (kwotę do wypłaty, po potrąceniu m.in. należności alimentacyjnych, określono w niej na 648,40 zł), decyzji organu pomocy społecznej (według nich wnioskodawca jest osoba samotną, korzystającą z bezpłatnych usług opiekuńczych), umowy kredytowej z dnia 4 września 2008 r. oraz dokumentacji dotyczącej zadłużenia (m.in. pisma zarządcy nieruchomości z dnia 8 września 2015 r. wskazującego, że od wnioskodawcy zasądzono zaległości w kwotach 4.878,43 zł i 4.675,81 zł).
Mając na uwadze powyższe, zważono, co następuje:
W pierwszej kolejności wypada zwrócić uwagę, że skargę, w której wyrażono wniosek o przyznanie prawa pomocy, przekazano do organu celem udzielenia na nią odpowiedzi oraz przesłania jej wraz z aktami sprawy, jak tego wymaga art. 54 § 2 P.p.s.a. Dlatego wniosek ten został zarejestrowany odrębnie w repertorium "SO" i pod tą sygnaturą podlega rozpoznaniu, po czym w uzasadnionych przypadkach akta sprawy "SO" są dołączane do akt ze skargi (§ 69 ust. 2 pkt 3 i ust. 3 zarządzenia Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego nr 14 z dnia 6 sierpnia 2015 r.
w sprawie ustalenia zasad biurowości w sądach administracyjnych). Według art. 243 P.p.s.a. prawo pomocy może być bowiem przyznane na wniosek złożony nawet przed wszczęciem postępowania, czyli przed wniesieniem skargi.
Przystępując do rozpoznania wniosku, odnotować trzeba, że zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym - czyli w myśl art. 245 § 2 P.p.s.a. obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego, adwokata lub innego profesjonalnego pełnomocnika - następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
W świetle materiału dowodowego sprawy nie można mieć wątpliwości, że w przypadku wnioskodawcy przesłanka ta została spełniona. Jest on wszak osobą samotną, wymagającą ze względu na niepełnosprawność stałej opieki i dysponującą bardzo niewielkim dochodem. Dochód ten nie wystarcza na pokrycie wszystkich stałych wydatków, czego dowodzi fakt, że wnioskodawca korzysta z pomocy społecznej oraz ma znaczne zaległości w opłatach za mieszkanie. Nie można również tracić z pola widzenia pozostałego zadłużenia, którego nie jest on w stanie spłacić, zwłaszcza tytułem alimentów.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.