Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Adamiec (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska, Sędzia WSA Mirosław Surma, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2016 r. na rozprawie sprawy z wniosku H. K. złożonego w dniu 24 listopada 2015 r. w przedmiocie wymierzenia grzywny Dyrektorowi Ś. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w K. p o s t a n a w i a 1. oddalić wniosek; 2. przyznać od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokat M. N.-M. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
H. K. pismem z 20 listopada 2015 r. ( data stempla pocztowego) skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wniosek o wymierzenie organowi - Dyrektorowi Ś. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w K., (Dyrektor ARiMR) grzywny za nieprzekazanie odpowiedzi na wniesioną przez niego skargę na bezczynność Dyrektora ARiMR w przedmiocie cofnięcia dopłat dla spółki rybackiej.
W odpowiedzi na powyższy wniosek Dyrektor ARiMR wniósł o jego oddalenie.
W uzasadnieniu organ podniósł, że pismo H. K. opatrzone datą 8 września 2015 r. zostało potraktowane nie jako skarga określona przepisami ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi lecz jako skarga określona w art. 221 i nast. k.p.a. W przypadku zaś skargi wniesionej w trybie art. 221 k.p.a nie jest wymagane przy jej przesyłaniu do właściwego organu, załączanie odpowiedzi na skargę. Niezależnie od powyższego, Dyrektor ARiMR wyjaśnił, że w wykonaniu zobowiązania WSA w Kielcach, akta administracyjne zostały przedłożone wraz z odpowiedzią na skargę H. K. przy piśmie z dnia 6 października 2015 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Wniosek H. K. o wymierzenie grzywny nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a." skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Stosownie do art. 54 § 2 p.p.s.a organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Zgodnie zaś z art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6, a więc do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.
Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podziela w pełni pogląd przyjęty w orzecznictwie, że grzywna, o jakiej mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a. ma charakter mieszany tj. dyscyplinująco - restrykcyjny, a wyłączną, materialnoprawną przesłanką wymierzenia tejże grzywny jest niewypełnienie obowiązku przekazania skargi wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi do sądu (por. np. postanowienia NSA: z 23 września 2014 r., I OZ 759/14; z 22 lipca 2014 r., I OZ 489/14; z dnia 6 czerwca 2013 r., I OZ 429/13; z 25 kwietnia 2013 r., I OZ 278/13; wszystkie są dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl). W tej sytuacji to, jakie przyczyny spowodowały nieprzekazanie sądowi skargi, pozostaje bez znaczenia w sprawie samego wymierzenia grzywny, a może mieć jedynie wpływ na jej wysokość.