Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Jaśniewicz po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2011r. na posiedzeniu niejawnym wniosku HM o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie dotyczącej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z o.o. postanawia: oddalić wniosek. /-/ M.Jaśniewicz
HM wniósł sporządzony w dniu [...] na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Wskazał, że przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...].
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.) prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Jednakże w myśl art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. W orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że skarga jest oczywiście bezzasadna, jeżeli bez głębszej analizy prawnej, "na pierwszy rzut oka", nie ulega wątpliwości, że nie może zostać uwzględniona. Zastosowanie art. 247 p.p.s.a. jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości co do braku szans na jej uwzględnienie. Potrzeba zastosowania art. 247 p.p.s.a. będzie zachodzić przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia (por. postanowienie NSA z dnia 3 marca 2010r. sygn. akt I OZ 577/10 dostępne w Internecie na stronie www.cbois.nsa.gov.pl, oraz powołany tamże B.Dauter, B.Gruszczyński, A.Kabat, M.Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2006r., s. 558).
Jak już wyżej wskazano HM złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy przed wszczęciem postępowania sadowoadministracyjnego, t.j. przed wniesieniem skargi na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Z załączonej przez skarżącego do wniosku o prawo pomocy kserokopii decyzji wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego pouczył stronę o prawie wniesienia odwołania od tej decyzji do Dyrektora Izby Skarbowej za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia. Zatem skoro skarżącemu przysługiwało prawo do wniesienia odwołania, nie może on wnieść bez wyczerpania środków zaskarżenia skargi do sądu administracyjnego. W takiej sytuacji bowiem Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. odrzuca skargę, gdyż jej wniesienie jest niedopuszczalne. Wniesienie skargi jest niedopuszczalne m.in. wtedy, gdy skarżący nie wyczerpał środków zaskarżenia. Zgodnie z art. 52 § 2 p.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W tych okolicznościach Sąd na podstawie art. 247 p.p.s.a. postanowił, jak w sentencji.
/-/ M.Jaśniewicz