Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA: Stefan Babiarz, Sędzia NSA: Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.): Stefan Kowalczyk, , po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi J. D. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 lipca 2006 r., sygn. akt I SA/Sz 287/05 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 10 marca 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. postanawia odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Wyrokiem z dnia 14 lipca 2006 r., I SA/Sz 287/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę J. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 10 marca 2005 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r.
Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 3 grudnia 2004 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. określił J. D. należny podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 1998 w kwocie 2.916,40 zł, ustalając w trakcie czynności sprawdzających, iż w złożonym zeznaniu rocznym podatnik nie wykazał przychodów w łącznej kwocie 15.000 zł uzyskanych ze sprzedaży w 1998 r. nieruchomości, tj. 8 działek budowlanych pod zabudowę domów letniskowych. Ustalono, że działki te zostały wydzielone zgodnie z decyzją Urzędu Rejonowego w S. z dnia 21 września 1996 r. z działki Nr [...] obręb D. m. D.. Nieruchomość nabyta przez skarżącego 5 października 1994 roku od Urzędu Miasta i Gminy B. za kwotę 7.330,90 zł (po denominacji), pierwotne była działką rolną, jednakże w planie zagospodarowania przestrzennego z 1991 r. tereny te przeznaczone były na cele rekreacyjne i wobec tego decyzją z dnia 28 czerwca 1996 r., Burmistrz Miasta i Gminy B. przed dokonaniem jej podziału, na wniosek podatnika, ustalił nowe warunki zabudowy i zagospodarowania terenu. Dokonana zmiana dotyczyła przeznaczenia gruntu na inne cele, tj. turystyczno - rekreacyjne z zamiarem utworzenia dużej osady turystycznej z zespołem domków letniskowych oraz dolesieniem terenu i marginalnym wykorzystaniem gruntu na cele rolnicze. Organ podatkowy przyjął, że podatnik dokonywał sprzedaży gruntów w wykonywaniu pozarolniczej działalności gospodarczej, czyli ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej u.p.d.o.f.), od której zobowiązany był uiszczać podatek dochodowy na zasadach ogólnych. Do wniosków takich organ podatkowy doszedł analizując przeprowadzone przez podatnika w latach 1996 - 2000 transakcje sprzedaży 46 działek, które to transakcje przebiegały w sposób następujący:
- w grudniu 1996 roku podatnik sprzedał 11 działek za kwotę 14.500 zł,
- w 1997 roku podatnik sprzedał 14 działek za kwotę 36.000 zł,
- w 1998 roku podatnik sprzedał 8 działek za kwotę 15.000 zł,
- w 1999 roku podatnik sprzedał 5 działek za kwotę 17.500 zł,
- w 2000 roku podatnik sprzedał 8 działek za kwotę 57.700 zł.
Wydając decyzję organ pierwszej instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. uznając, że w zaistniałym stanie faktycznym podatnik spełnił wszystkie uwarunkowania do tego, aby dokonywaną przez niego sprzedaż nieruchomości zaliczyć do jednego ze źródeł przychodów, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.
Dyrektor Izby Skarbowej w S. po rozpoznaniu odwołania podatnika od powyższej decyzji utrzymał ją w mocy. Podzielił on pogląd, że przychód ze sprzedaży działek należał do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie podzielił także zarzutu nieuwzględnienia przez organ pierwszej instancji informacji o kosztach uzyskania przychodów, uzasadniając swoje stanowisko niespełnieniem wymogów określonych w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.