Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia del. NSA Teresa Porczyńska, , po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi T. W. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi w sprawie o sygn. akt III SA/Łd 486/16 w sprawie ze skargi T. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 kwietnia 2016 r., znak [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia spod egzekucji prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania.
Pismem z dnia 28 grudnia 2016 r. T. W. (dalej jako: "skarżąca") złożyła skargę na przewlekłość postępowania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi w sprawie o sygn. akt III SA/Łd 486/16 o przyznanie prawa pomocy i zwolnienie z kosztów.
W uzasadnieniu skarżąca wyjaśniła, że w dniu 16 listopada 2016 r. złożyła wniosek w zakresie zwolnienia z kosztów sądowych i przyznania prawa pomocy. Wniosek ten nie został rozpoznany, a pomimo to w dniu 15 grudnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie o sygn. akt III SA/Łd 486/16 wydał postanowienie odmawiające zwolnienia z kosztów postępowania sądowego. W ocenie skarżącej powyższe uzasadnia skargę na przewlekłość postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga na przewlekłość postępowania podlega odrzuceniu.
Instytucję skargi na przewlekłość postępowania reguluje ustawa z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2004 r., nr 179, poz. 1843 ze zm.; dalej jako: "ustawa"). Zgodnie z art. 6 ust 1 i 2 tej ustawy skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a ponadto zawierać żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy oraz przytoczenie okoliczności uzasadniających to żądanie.
W orzecznictwie sądowym na gruncie powyższego przepisu ukształtował się pogląd, że obowiązkiem skarżącego jest szczegółowe wskazanie na okoliczności, w których dopatruje się on nieuzasadnionej zwłoki w rozpoznaniu sprawy. Jego obowiązkiem jest precyzyjne wskazanie na konkretne działania bądź zaniechania sądu rozpoznającego sprawę, które w konsekwencji doprowadziły do zwłoki. Skargę niespełniającą tego wymagania sąd odrzuca bez wzywania do uzupełnienia braków (art. 9 ust. 1 ustawy). Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. w postanowieniach Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2016 r., sygn. akt II FPP 8/16 oraz z dnia 13 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FPP 5/14 (dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl), jak również w postanowieniach Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 2005 r., sygn. akt III SPP 103/05 i III SPP 95/05 (publ. w OSNP 2006 r., z. 1-2, poz. 35 i 34).
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że skarga wywiedziona przez skarżącą nie spełnia warunku, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy tj. nie przytoczono w niej okoliczności uzasadniających żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania. W piśmie skarżąca nie wskazała czynności procesowych, których Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi nie podjął lub dokonał wadliwie, a które w ocenie skarżącej mogłyby świadczyć o nieuzasadnionej zwłoce w postępowaniu sądowym. Ponieważ Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrujący skargę na przewlekłość postępowania ma w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez Sąd pierwszej instancji z uwzględnieniem charakteru sprawy, stopnia faktycznej i prawnej jej zawiłości oraz znaczenia dla strony wnoszącej skargę rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowania się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania (art. 2 ust. 2 ustawy), to skarga ta powinna wyraźnie wskazywać, w którym miejscu postępowania doszło do uchybienia przez sąd orzekający terminowości bądź prawidłowości podjętych czynności sądowych.