Skarga B. R. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach w sprawie o sygn. akt I SA/Gl 1278/16 w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędziowie Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (spr.), Sędzia WSA (del.) Bożena Kasprzak, po rozpoznaniu w dniu 5 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi B. R. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach w sprawie o sygn. akt I SA/Gl 1278/16 w sprawie ze skargi B. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 października 2015 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 16 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Gl 1492/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę B. R. (dalej: "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 października 2015 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarżący zarządzeniem z dnia 20 stycznia 2016 r., został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 185 zł, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. W odpowiedzi na wezwanie, skarżący wniósł o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie częściowym. Postanowieniem z dnia 9 marca 2016 r. referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy, a następnie Sąd rozpoznając sprzeciw, postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2016 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W konsekwencji skarżącego wezwano do wykonania prawomocnego zarządzenia z dnia 20 stycznia 2016 r. o wezwaniu do uiszczenia wpisu od skargi. Sąd odrzucił skargę, wskazując, że wpis został uiszczony po upływie wyznaczonego terminu.

W wyniku wniesienia zażalenia na powyższe postanowienie, Sąd postanowieniem z dnia 5 września 2016 r., uchylił postanowienie z dnia 16 maja 2016 r., o odrzuceniu skargi, uznając zażalenie za oczywiście uzasadnione. Sprawę wpisano pod nowy numer porządkowy I SA/Gl 1278/16.

Zarządzeniem z dnia 17 października 2016 r. wyznaczono termin rozprawy na dzień 8 grudnia 2016 r., którą z uwagi na usprawiedliwione niestawiennictwo skarżącego, odroczono z terminem z urzędu. Kolejny termin rozprawy wyznaczono na dzień 20 marca 2017 r. W dniu 13 marca 2017 r. do Sądu wpłynął wniosek skarżącego o ustanowienie pełnomocnika z urzędu, wobec tego sprawę zdjęto z wokandy.

Postanowieniem z dnia 14 lipca 2017 r. starszy referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy, a z uwagi na upływ terminu do jego zaskarżenia, sprawę skierowano do oczekujących na wyznaczenie terminu rozprawy.

Zarządzeniem z dnia 12 września 2017 r. wyznaczono termin rozprawy na dzień 23 października 2017 r.

Pismem z dnia 3 września 2017 r. (data wpływu do sądu 13 września 2017 r.) skarżący wniósł skargę na przewlekłość postępowania w sprawie I SA/Gl 1278/16 przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach. Zawarł w niej wniosek o stwierdzenie przewlekłości postępowania oraz o wypłacenie odszkodowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że skarga na przewlekłość postępowania ma na celu realizację wyrażonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP prawa do sądu. Skorzystanie z tego środka prawnego jest jednak uzależnione od spełnienia określonych wymogów formalnych. Zgodnie z dyspozycją art. 6 ust 1 i 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2016 r. poz. 1259 ze zm., dalej: "ustawa z dnia 17 czerwca 2004r.", "ustawa"), skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a ponadto zawierać żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy oraz przytoczenie okoliczności uzasadniających to żądanie. Skarżący powinien zatem w uzasadnieniu skargi szczegółowo wskazać, w czym dopatruje się nieuzasadnionej zwłoki w rozpoznaniu jego sprawy. Jego obowiązkiem jest precyzyjnie wskazać na konkretne działania bądź zaniechania sądu rozpoznającego sprawę, które w konsekwencji doprowadziły do zwłoki (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 2005 r., sygn. akt III SPP 103/05 i III SPP 95/05, publ. w OSNP 2006 r., z. 1-2, poz. 35 i 34). Skargę niespełniającą warunków, o których mowa w art. 6 ust. 2 sąd odrzuca bez wzywania do uzupełnienia braków (art. 9 ust. 1 tej ustawy). Podzielić należy w tym miejscu pogląd funkcjonujący w orzecznictwie i doktrynie, zgodnie z którym wymagania z art. 6 ust. 2 ustawy uznać należy za konstrukcyjne (nieusuwalne), a ich niespełnienie pociąga za sobą odrzucenie skargi bez wzywania do uzupełnienia jej braków - art. 9 ust. 1 ustawy (por. postanowienie NSA z dnia 19 sierpnia 2011 r., sygn. akt I OPP 58/11 - www.orzeczenia.nsa.gov.pl, postanowienie SN z dnia 5 czerwca 2007 r., sygn. akt III SPP 16/07, publ. w OSNP z 2008 r., z. 9-10, poz. 153, P. Górecki, Komentarz do art. 6 o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki [w:] P. Górecki, S. Stachowiak, P. Wiliński, Skarga na przewlekłość postępowania przygotowawczego i sądowego. Komentarz., publ. LEX nr 57146).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, iż wniesiona przez skarżącego skarga na przewlekłość postępowania nie zawiera przytoczonych okoliczności uzasadniających żądanie (art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy). Skarżący nie zawarł żadnego uzasadnienia swojego żądania, mając na uwadze art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004r., skargę należało odrzucić bez wzywania do uzupełnienia braków.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 9 ust 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r., odrzucił skargę na przewlekłość postępowania.

Strona 1/1