Zarządzeniem z 7 września 2007 r. na posiedzenie niejawne został skierowany wniosek podatniczki zawarty w skardze o wstrzymanie wykonania zaskarżonej przez nią decyzji. Postanowieniem z 7 września 2007 r. WSA w Łodzi odmówił skarżącej wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Odpis postanowienia został skarżącej doręczony 4 października 2007 r. W dniu 15 października 2007 r. skarżąca wniosła na to postanowienie zażalenie, oraz załączyła do niego wniosek o przyznanie prawa pomocy. Postanowieniem z 8 listopada 2007 r. WSA w Łodzi przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Odpis postanowienia został skarżącej doręczony 30 listopada 2007 r. Na podstawie zarządzenia z 24 grudnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi przesłał do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie podatniczki na postanowienie z 7 września 2007 r. wraz z aktami sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 20 grudnia 2008 r. oddalił zażalenie skarżącej.
Zarządzeniem z 11 marca 2008 r. WSA w Łodzi wyznaczył dla sprawy skarżącej termin rozprawy na dzień 16 kwietnia 2008 r., jednocześnie wysyłając wezwanie oraz odpis odpowiedzi na skargę podatniczce. Pismem z 14 kwietnia 2008 r. skarżąca wniosła o odroczenie terminu rozprawy oraz o zawieszenie postępowania. Sąd 16 kwietnia 2008 r. odroczył rozprawę oraz wezwał organ do ustosunkowania się co do wniosku skarżącej o zawieszenie postępowania. Pismem z 24 kwietnia 2008 r. SKO w Ł. wyraziło się negatywnie co do wniosku skarżącej o zwieszenie postępowania. Zarządzeniem z 15 maja 2006 r. skierowano sprawę podatniczki do spraw oczekujących na wyznaczenie terminu. Zarządzeniem z 19 czerwca 2008 r. wyznaczono termin rozprawy na 5 sierpnia 2008 r.
Wyrokiem z 5 sierpnia 2008 r. WSA w Łodzi uchylił zaskarżoną przez podatniczkę decyzję.
Mając zatem powyższe na uwadze należy wskazać, że od chwili wniesienia przez podatniczkę skargi do WSA w Łodzi do chwili wyznaczenia pierwszego terminu rozprawy upłynęło, jak słusznie wskazuje podatniczka 21 miesięcy. Wpływ na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki - zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego - miało postępowanie prowadzone w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, tryb przyjęty w tym postępowaniu przez sąd pierwszej instancji był nieprawidłowy. W sytuacji bowiem kiedy skarga została przez podatniczkę opłacona 27 listopada 2006 r., sąd pierwszej instancji obowiązany był do niezwłocznego rozpoznania wniosku skarżącej. Tymczasem wniosek ten został rozpoznany dopiero 7 września 2007 r. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, tak późne rozpoznanie wniosku skarżącej doprowadziło w konsekwencji do naruszenie prawa strony do rozpoznania jej sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki.
Co do pozostałych zarzutów skarżącej względem postępowania w zakresie przyznania prawa pomocy, jak też i czynności administracyjnosądowych Naczelny Sąd Administracyjny nie uznaje ich za zasadne, prowadzone bowiem w tym zakresie czynności przez sąd pierwszej instancji były zgodne z przepisami.