Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, , po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi M.T. i C.T. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Szczecinie w sprawie o sygn. I SAB/Sz 19/15 ze skargi M. T. i C. T. na przewlekłość postępowania sądowego postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 20 lutego 2019 r. M.T. i C.T. wnieśli skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Szczecinie w sprawie postanowienia z dnia 25 stycznia 2019 r., sygn. akt I SAB/Sz 19/15. Skarżący w ww. piśmie w związku z długotrwałym dyskryminowaniem ich w sprawie, przewlekaniem jej, bezzasadnym mnożeniem procedur i udawaniem fikcyjnego prowadzenia sprawy, zażądali stwierdzenia rażącej przewlekłości i bezczynności, uchylania się od rozpatrzenia stawianych zarzutów i wypłacenia stosownego zadośćuczynienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga na przewlekłość postępowania ma na celu realizację wyrażonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP prawa do sądu. Skorzystanie z tego środka prawnego jest jednak uzależnione od spełnienia określonych wymogów formalnych. Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 z późn. zm.), dalej: "ustawa", skargę uregulowaną w tym przepisie wnosi się w toku postępowania w sprawie. Oznacza to, że skarga na przewlekłość postępowania jest dopuszczalna jedynie w toku postępowania w sprawie, której dotyczy, bowiem zasadniczym celem skargi na przewlekłość postępowania jest usunięcie stanu przewlekłości i spowodowanie rozpoznania toczącej się sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 20 stycznia 2012 r., I OPP 84/11 (LEX nr 1103980) wskazał, że przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki są środkiem egzekwowania konstytucyjnego prawa każdego do rozpoznania jego sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, prawa do osądzenia tej sprawy, którą wniesie pod sąd. Nie mogą służyć jako swoisty środek odwoławczy, którym strona będzie mogła zainicjować bądź też wszcząć postępowanie w sprawie. Skarga na przewlekłość postępowania stanowi doraźną interwencję przeciwdziałającą niezasadnie przedłużającemu się postępowaniu sądowemu. Jest zatem środkiem prawnym egzekwującym rozpoznanie sprawy przez sąd - jej funkcją jest przede wszystkim wymuszenie nadania sprawie sprawnego biegu (por. postanowienie NSA z dnia 21 lipca 2011 r., I OPP 50/11, LEX nr 852830). Skarga na przewlekłość postępowania ma zapewnić szybką reakcję na trwającą zwłokę w czynnościach sądu, a więc spełni swoją rolę jedynie wtedy, gdy zostanie wniesiona w toku postępowania.
Dodatkowo, zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 wyżej powołanej ustawy, skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a ponadto zawierać żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy oraz przytoczenie okoliczności uzasadniających to żądanie. Skarżący powinien zatem w uzasadnieniu skargi szczegółowo wskazać, w czym dopatruje się nieuzasadnionej zwłoki w rozpoznaniu jego sprawy. Jego obowiązkiem jest precyzyjnie wskazać na konkretne działania bądź zaniechania sądu rozpoznającego sprawę, które w konsekwencji doprowadziły do zwłoki (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 czerwca 2008 r., sygn. akt II OPP 19/08, Lex nr 494357). Skargę niespełniającą tego wymagania Sąd odrzuca bez wzywania do uzupełnienia braków (art. 9 ust. 1 tej ustawy).