Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Tomasz Zborzyński po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi S.P. na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi w sprawie o sygn. akt I SA/Łd 1076/10 ze skargi S.P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 27 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania.
S.P. pismem z dnia 26 listopada 2010 roku wniósł skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi w sprawie o sygnaturze akt I SA/Łd 1076/10 wszczętej z jego skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 27 lipca 2010 r. (Nr [...]) w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia. Skarżący wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi nie rozpoznając skargi na to postanowienie naruszył jego prawo do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Zarazem skarżący nie zawarł żądania stwierdzenia przewlekłości postępowania ani nie przywołał zarzutów dotyczących przebiegu postępowania; nie uiścił też opłaty od pisma.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga na przewlekłość postępowania ma na celu realizację wyrażonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP prawa do sądu. Skorzystanie z tego środka prawnego jest jednak uzależnione od spełnienia określonych wymogów formalnych. W szczególności, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez uzasadnionej zwłoki, (Dz.U. Nr 179, poz. 1843 ze zm., dalej ustawa), skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, przez co należy rozumieć spełnienie wymogów formalnych określonych w konkretnej procedurze, a ponadto, zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy, powinna zawierać żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy oraz przytoczenie okoliczności uzasadniających to żądanie. Na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy skarga powinna też być opłacona opłatą stałą w wysokości 100 złotych. Brak w skardze żądania stwierdzenia przewlekłości postępowania lub okoliczności uzasadniających takie żądanie powoduje odrzucenie skargi na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, przy czym - jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia z dnia 5 czerwca 2007 r. (III SPP 16/07 OSNP 2008, nr 9-10, poz. 153) - jest to brak nieusuwalny.
Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy do spraw w niej nieuregulowanych do postępowania toczącego się na skutek skargi sąd stosuje odpowiednio przepisy o postępowaniu zażaleniowym obowiązujące w postępowaniu, którego skarga dotyczy. Wobec powyższego do określenia kwestii proceduralnych związanych z obowiązkiem uiszczenia opłaty od skargi na przewlekłość oraz konsekwencji prawnych niedopełnienia tego obowiązku w postępowaniu sądowoadministracyjnym - jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 2 sierpnia 2010 r. (I FPP 2/10) - stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. z 2002 r. Nr 153 Poz. 1270 ze zm., dalej: P.p.s.a.). Jak stanowi art. 220 par. 1 zdanie pierwsze P.p.s.a. sąd nie podejmuje żadnych czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata, przy czym zgodnie z art. 222 P.p.s.a. nie żąda się opłat od pisma, jeżeli już z niego wynika, że podlega ono odrzuceniu.
W rozpoznawanej sprawie w skardze na przewlekłość postępowania skarżący nie zawarł żądania stwierdzenia przewlekłości postępowania ani nie wskazał okoliczności uzasadniających takie żądanie. Ogólne stwierdzenie, że zostało naruszone prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, bez skonkretyzowania okoliczności świadczących o zaistnieniu przewlekłości postępowania, nie wypełnia przesłanek określonych w art. 6 ust. 2 ustawy. Od wniesionej skargi nie została także uiszczona należna opłata. W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny, z uwagi na fakt, iż z samej treści pisma wynikało, że podlega ono odrzuceniu na skutek niespełnienia wymagań przewidzianych w art. 6 ust. 2 ustawy, obligowany był bez uprzedniego wzywania do uiszczenia opłaty do odrzucenia skargi na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy oraz art. 220 par. 1 i art. 222 P.p.s.a. w związku z art. 8 ust. 2 ustawy.