Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Bogusław Dauter (spr), Sędzia WSA (del.) Krzysztof Winiarski po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi A. H. o stwierdzenie, że nastąpiła przewlekłość postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1787/11 w sprawie ze skargi A. H. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia zobowiązania w podatku od spadków i darowizn postanawia oddalić skargę.
W skardze z 27 października 2011 r., A. H. wniósł o stwierdzenie przewlekłości postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w sprawie III SA/ Wa 1787/11 ze skargi A. H. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia zobowiązania w podatku od spadków i darowizn. Skarżący wniósł także o zalecenie sądowi rozpoznającemu sprawę wyznaczenia rozprawy i o zasądzenie na rzecz skarżącego od Skarbu Państwa kwoty 20.000 zł oraz o zwolnienie w całości z opłaty sądowej od skargi w wysokości 100 zł a także o rozpatrzenie wniesionej skargi na rozprawie.
Swoją skargę strona uzasadnia okolicznością, iż w jej ocenie, zachowanie sądu doprowadziło do przewlekłości postępowania sądowego bowiem od czerwca 2011 r. sąd nie wyznaczył rozprawy i nie uwzględnił §31 ust. 1 Rozporządzenia Prezydenta RP z 18 listopada 2003 r. (Dz. U. nr 169 poz. 1646) stanowiącego o wyznaczeniu rozpraw według kolejności wpływu a także nie uwzględnił wyjątków wskazanych w przepisach szczególnych (Postanowienie NSA z 10 listopada 2004 r. OPP 39/04).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak wynika z treści art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843, dalej: ustawa) strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, albo dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (przewlekłość postępowania). Powyższy środek zaskarżenia zasługuje na uwzględnienie, jeżeli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 1 ust. 1 ustawy). Podkreślić należy, iż nieuzasadniona zwłoka występuje, gdy postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne do jej wyjaśnienia, przy uwzględnieniu oceny terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także charakteru sprawy, zachowania stron, a w szczególności strony, która zarzucała przewlekłość postępowania. Ocena ta nie może abstrahować od spoczywającego na sądzie obowiązku rozpoznawania wszystkich spraw wniesionych do niego bez nieuzasadnionej zwłoki, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu oraz uwzględnieniu przepisów nakazujących rozpoznawanie niektórych rodzajów spraw w ustawowo określonych terminach. Wynika to z okoliczności, iż szybkość orzekania nie może stanowić przeszkody we właściwym funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości. Ocena czy wystąpiła przewlekłość postępowania jest dokonywana na podstawie obiektywnych i ustawowych kryteriów w odniesieniu do realiów faktycznych i prawnych danej sprawy. Dodatkowo wskazać należy, iż o naruszeniu jednej z podstawowych zasad postępowania (rozpatrzenie sprawy w rozsądnym terminie), określonej w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP decyduje nie sam upływ czasu, ale nieuzasadnione przewlekanie procesu (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 15 stycznia 2003 r., II AKz 3/03, Wokanda 2004/3/44).