Skarga R. R. na decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B. w przedmiocie bezczynności organu w sprawie zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, , , po rozpoznaniu w dniu 9 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi R. R. na decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B. z dnia 2 lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie bezczynności organu w sprawie zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007r. postanawia: oddalić wniosek.

Uzasadnienie

Dnia 1 sierpnia 2013 r. R. R. (dalej: podatnik, skarżący) złożył wniosek o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w przedmiocie skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki.

W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, że z uwagi na swoją sytuację materialną nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i swojej żony. Podatnik wskazał, że źródło utrzymania stanowi jego renta inwalidzka ZUS w wysokości 1.036,69 zł (brutto), oraz emerytura ZUS żony w wysokość 1.208,00 zł (brutto).

Skarżący jest w posiadaniu domu mieszkalnego o powierzchni 165 m², nieruchomości rolnej o powierzchni 3,93 00 ha., a także dzierżawi grunt o powierzchni 355 m².

Poza tym podatnik wskazał, że nie posiada żadnych oszczędności pieniężnych ani przedmiotów mających o wartość powyżej 3000 euro.

Naczelny Sad Administracyjny zważył co następuje:

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Obowiązującą w postępowaniu sądowoadministracyjnym zasadą jest ponoszenie kosztów postępowania związanych z udziałem w postępowaniu przez stronę (art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.). Uwarunkowanie dostępu do sądu od ponoszenia opłat sądowych nie stanowi pozbawienia tego prawa, o ile opłaty te nie są nadmierne, a strona ma możliwość uzyskania zwolnienia z nich z uwagi na swoją sytuację finansową i sytuacja ta zostanie dogłębnie oceniona w postępowaniu dotyczącym zwolnienia od opłat (por. wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 16 grudnia 2003 r., 47375/99 w sprawie Pogorzelec przeciwko Polsce, opubl. w Lex pod nr 101042).

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym przysługuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. W związku z tym należy zauważyć, że prawo pomocy to pomoc budżetu państwa osobom, które z uwagi na trudną sytuację materialną nie są w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przesłanki przyznania prawa pomocy są przy tym określone ogólnie, a więc uznaniu sądu pozostawił ustawodawca ocenę okoliczności przemawiających, zdaniem wnioskodawcy, za rozstrzygnięciem korzystnym dla strony. Ciężar dowodu w tym postępowaniu spoczywa na stronie składającej wniosek o przyznanie prawa pomocy. Udzielenie prawa pomocy powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście niemożliwe.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że na podatniku spoczywał obowiązek udowodnienia, że jego sytuacja materialna uzasadnia przyznanie uprawnienia procesowego we wnioskowanym zakresie. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że z danych zawartych we wniosku nie wynika, jakoby skarżący nie był w stanie ponieść kosztów sądowych.

Zdaniem Sądu skarżący nie wykazał aby jego sytuacja materialna spełniała niezbędne warunki do przyznania prawa pomocy. Podatnik wraz ze swą małżonką uzyskują regularnie dochód w postaci renty i emerytury, co miesięcznie stanowi kwotę 2.244,69 zł (brutto). Należy zauważyć, że wysokość kosztów sądowych na chwilę obecną wynosi 100 zł. Jest to wydatek, który zdaniem tutejszego Sądu, nie spowoduje znacznego uszczerbku w koniecznym utrzymaniu podatnika i jego żony.

Mając powyższe na uwadze, wobec nie stwierdzenia zaistnienia przesłanki pozwalającej na przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie należało oddalić wniosek, na podstawie art. art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.

Strona 1/1