Skarga M. S. na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt II FPP 41/18 ze skargi na postanowienie SKO w Lublinie w przedmiocie bezczynności organu w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2016 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Nasierowska Sędziowie NSA Maciej Jaśniewicz del. NSA Zbigniew Romała po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi M. S. na przewlekłość postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie o sygn. akt II FPP 41/18 ze skargi M. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 13 czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie bezczynności organu w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2016 r. postanawia: odrzucić skargę na przewlekłość postępowania.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 8 marca 2019 r. sygn. akt II FPP 41/18 Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę M. S. (dalej: skarżący) na przewlekłość postępowania prowadzonego przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Lublinie w sprawie o sygn. akt I SAB/Lu 16/16.

Pismem z dnia 10 kwietnia 2019 r. skarżący wniósł skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego przed Naczelnym Sądem Administracyjnym pod sygn. akt II FPP 41/18.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga podlega odrzuceniu.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (t.j. - Dz. U. z 2018 r. poz. 75, dalej: u.s.p.p.) skargę tę wnosi się w toku postępowania w sprawie.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego skarga na przewlekłość postępowania przed sądem administracyjnym wniesiona po prawomocnym zakończeniu postępowania sądowego jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu (por. postanowienie NSA z 9 lipca 2009 r., I OPP 40/09; 17 grudnia 2010 r., I OPP 66/10; 15 marca 2011 r., II FPP 2/11). Celem skargi nie jest bowiem stwierdzenie faktu przewlekłości, tylko zapobieżenie i usunięcie skutków opieszałości sądów w rozpoznawaniu sprawy.

W niniejszej sprawie skarżący wniósł skargę na przewlekłość postępowania po jego prawomocnym zakończeniu. Należy bowiem podkreślić, iż Naczelny Sąd Administracyjny wydał prawomocne postanowienie o odrzuceniu uprzednio wniesionej skargi skarżącego na przewlekłość postępowania. Od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługują środki odwoławcze, toteż postępowanie ze skargi skarżącego prowadzone pod sygn. akt II FPP 41/18 w dacie wniesienia skargi na przewlekłość postępowania nie było w toku, zaś sama skarga złożona w przedmiocie przewlekłości - niedopuszczalna i tym samym podlegająca odrzuceniu.

Mając powyższe na względzie, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł o odrzuceniu skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.) oraz w zw. z art. 8 ust. 2 u.s.p.p.

Strona 1/1