Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA : Bogusław Dauter (spr.) po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 218/09 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi J. L. na postanowienie Burmistrza Miasta B. z dnia 12 stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie niewyrażenia zgody na umorzenie zaległości podatkowej w podatku od spadków i darowizn postanawia: oddalić skargę kasacyjną
1. Postanowieniem z 25 marca 2009 r., I SA/Sz 218/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił skargę J. L. na postanowienie Burmistrza Miasta B. z 12 stycznia 2009 r., [...], w sprawie niewyrażenia zgody na umorzenia zaległości podatkowej w podatku od spadków i darowizn.
2. W uzasadnieniu sąd pierwszej instancji wskazał, że pismem z 8 lutego 2009 r. J. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na postanowienie Burmistrza Miasta B. z 12 stycznia 2009 r., [...], w sprawie niewyrażenia zgody na umorzenia zaległości podatkowej w podatku od spadków i darowizn.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej, gdyż zdaniem organu, postanowienie Burmistrza Miasta B. wydane w trybie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tj. Dz. U. z 2008 r. Nr 88, poz. 539) nie jest aktem, który podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
3. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie sąd pierwszej instancji powołując się na treść art. 3 § 1, art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) oraz art. 18 ust. 2 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego wskazał, że postanowienie Burmistrza Miasta B. z 12 stycznia 2009 r. nie jest aktem, który może podlegać zaskarżeniu do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 p.p.s.a. Nie jest bowiem żadnym z postanowień/aktów wymienionych w tym przepisie. W ocenie sądu ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego wyraźnie stwierdza, iż postanowienie wydane na podstawie art. 18 ust. 2 nie podlega zaskarżeniu zażaleniem, w konsekwencji czego jako takie, nie może być również zaskarżone do sądu administracyjnego. Sąd nie znalazł również podstaw do uznania, iż postanowienie wydane w trybie art. 18 ust. 2 kończy postępowanie w sprawie lub rozstrzyga sprawę co do istoty. W postępowaniu dotyczącym ulg podatkowych taki przymiot posiadają bowiem tylko decyzje organów podatkowych.
W związku z tym sad przyjął, że postanowienie wydane na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego nie mieści się również w katalogu aktów, o których mowa w art. 3 § 3 p.p.s.a., który posługuje się pojęciem "innych aktów". Sąd wskazał, że skoro w ustawie o dochodach jednostek samorządu terytorialnego brak jest przepisów przewidujących możliwość zaskarżenia postanowienia wydanego na podstawie art. 18 ust. 2 tej ustawy, nie sposób uznać, iż może ono być zaskarżone do sądu administracyjnego na podstawie art. 52 § 4 p.p.s.a.
Dlatego sąd pierwszej instancji uznał, że postanowienie Burmistrza Miasta B. z 12 stycznia 2009 r. [...] w sprawie niewyrażenia zgody na umorzenia zaległości podatkowej w podatku od spadków i darowizn nie podlegało zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Dlatego sąd uznał skargę za niedopuszczalną i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. odrzucił.
4. W skardze kasacyjnej podatnik zaskarżył powyższy "wyrok" w całości i zarzucił mu naruszenie przepisów postępowania, tj.: