Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jerzy Płusa po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi M.B. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2913/11 w sprawie ze skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 33/11 w sprawie ze skargi M.B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 30 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 18 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2913/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną M.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 33/11 oddalającego skargę M.B. - zwanego dalej "Skarżącym", na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 30 września 2010 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia.
Pismem z dnia 12 lutego 2014 r. Skarżący zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z wnioskiem o wznowienie postępowania w sprawie z jego skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 30 września 2010 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia. W piśmie procesowym Skarżący wskazał, że postępowanie to toczyło się pod sygn. akt II FSK 2913/11 oraz I SA/Kr 33/11. Jako podstawę swojego żądania Skarżący podał wystąpienie nowych okoliczności w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 27 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 325/14, stosownie do art. 59 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", stwierdził swoją niewłaściwość rzeczową i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu.
Na wstępie wskazał, że zgodnie z art. 270 w zw. z art. 273 § 2 P.p.s.a., można żądać wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Podniósł, że stosownie do art. 275 P.p.s.a., do wznowienia postępowania z przyczyn innych niż jego nieważność (art. 271 P.p.s.a.) właściwy jest sąd, który ostatnio orzekał w sprawie. Sprawa ze skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 30 września 2010 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia była przedmiotem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 33/11. Orzeczenie to nie zakończyło jednak sprawy, gdyż Skarżący wywiódł od niego skargę kasacyjną, która została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 października 2013 r., sygn. akt II FSK 2913/11.
Zatem sądem, który ostatnio orzekał w sprawie, której wznowienia domaga się Skarżący, był Naczelny Sąd Administracyjny. W świetle przytoczonego art. 275 P.p.s.a. oznacza to, że to Naczelny Sąd Administracyjny - a nie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie - jest właściwy do rozpoznania przedmiotowej skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Stosownie do art. 270 P.p.s.a. w przypadkach przewidzianych w ustawie można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem.
Skarga o wznowienie postępowania jest nadzwyczajnym środkiem prawnym służącym od prawomocnych orzeczeń sądów administracyjnych, ale jednocześnie jest pismem strony w rozumieniu art. 45 P.p.s.a. Skarga o wznowienie postępowania powinna odpowiadać wymogom określonym w art. 46 P.p.s.a., powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, co wynika z brzmienia art. 276 P.p.s.a., a ponadto powinna zawierać wszystkie te elementy, które zostały wyszczególnione w art. 279 P.p.s.a. (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 marca 2005 r. sygn. akt I GSK 359/05).