Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej M. P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Rz 157/12 w sprawie ze skargi M. P. na wynik kontroli Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w R. z dnia 29 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 6 marca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, w sprawie o sygn. akt I SA/Rz 157/12, odrzucił skargę M. P. - nazywanego dalej "Skarżącym", na wynik kontroli Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w R. z dnia 29 listopada 2011 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości.
W uzasadnieniu postanowienia sąd podał, że wynik kontroli skarbowej nie jest objęty zakresem kognicji sądów administracyjnych wyznaczonym w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a." Jako, że wynik kontroli, ogranicza się do ustaleń faktycznych i wytknięcia stwierdzonych nieprawidłowości, brak w nim elementów, które nadawałyby Skarżącemu bezpośrednie i konkretne uprawnienia lub nakładałyby na skarżącego bezpośrednie i konkretne obowiązki. Wobec powyższego nie odpowiada on pojęciu "aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa" w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a.
Skarżący odwołał się od powyższego postanowienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze kasacyjnej - na podstawie art. 183 § 1 pkt 2 oraz art. 174 pkt 2 P.p.s.a. - zarzucono naruszenie następujących przepisów postępowania:
a) art. 183 § 2 pkt 5 oraz art. 47 § 1 P.p.s.a. - nieważność postępowania pierwszoinstancyjnego - poprzez pozbawienie Skarżącego możności obrony swych praw w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji na skutek zaniechania doręczenia Skarżącemu odpisu odpowiedzi organu na skargę;
b) art. 3 § 2 pkt 4, art. 58 § 1 pkt 6 oraz art. 58 § 3 P.p.s.a., które to uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy - poprzez błędne przyjęcie przez sąd pierwszej instancji, że wynik kontroli podlega kontroli sądowoadministracyjnej na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., jeżeli zawiera w swej treści ukształtowanie nowych stosunków prawnopodatkowych podmiotu, do którego jest skierowany, czyli w sposób władczy nałożenie (zmiana) obowiązku lub odjęcie (zmiana) uprawnienia, oraz że jeśli w treści tego wyniku kontroli nie będą w sposób jednostronnie władczy ukształtowane (nałożone) nowe obowiązki lub uprawnienia, czyli treść ta nie będzie zmieniała dotychczasowej "pozycji" prawnopodatkowej danego podmiotu, to w takiej sytuacji wynik kontroli nie jest aktem podlegającym zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Sąd pierwszej instancji odrzucił wniesioną przez Skarżącego skargę przyjmując, że pomimo tego, iż zaskarżony przez Skarżącego wynik kontroli w części dotyczącej podatku od nieruchomości dotyczy obowiązków podatkowych Skarżącego, jest to niewystarczające do przyjęcia, iż podlega on zaskarżeniu do sądu administracyjnego, co w konsekwencji doprowadziło do niesłusznego odrzucenia skargi zaskarżonym postanowieniem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu.
W spornej sprawie sąd pierwszej instancji odrzucił skargę uznając, że nie podlega ona kognicji sądu administracyjnego, bowiem wynik kontroli ograniczał się wyłącznie do ustalenia stanu faktycznego. W części dotyczącej podatku od nieruchomości dokonano ustaleń w przedmiocie nieruchomości posiadanych przez Skarżącego i wyrażono stanowisko co do ciążącego na nim obowiązku podatkowego, jednakże o obowiązku tym nie orzeczono w sposób władczy. Tym samym ustalenia te nie kształtowały nowej sytuacji prawnej Skarżącego. Jak słusznie zauważył sąd pierwszej instancji w wyniku kontroli nie nałożono na Skarżącego żadnych obowiązków.