Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grzegorz Borkowski po rozpoznaniu w dniu 9 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. S.A. w W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 22 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Ol 304/09 odrzucającego skargę w sprawie ze skargi T. S.A. w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w E. z dnia 2 lutego 2009 r. nr (...) w przedmiocie nałożenia kary porządkowej postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
I. Stan prawny przedstawiał się następująco:
1. Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę T. S.A. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w E. w przedmiocie nałożenia kary porządkowej w związku z toczącym się postępowaniem w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że pełnomocnik skarżącej spółki nie złożył pełnomocnictwa do działania w jej imieniu w sprawie nałożenia kary porządkowej, a jedynie pełnomocnictwo do reprezentowania strony przed organami podatkowymi i sądami administracyjnymi w sprawach z zakresu podatku do nieruchomości. Zdaniem WSA przesłane mu pełnomocnictwo nie wyczerpuje przesłanek pozwalających na uznanie go za dokument uprawniający pełnomocnika do występowaniu w imieniu Spółki w sprawie sądowoadministracyjnej mającej za swój przedmiot nie kwestię podatku od nieruchomości a zagadnienie proceduralne związane z postępowaniem podatkowym. Sąd nie przychylił się do przedstawionej argumentacji pełnomocnika i odrzucił skargę z uwagi na nieuzupełnienie braku formalnego skargi.
2. W skardze kasacyjnej T. S.A. zaskarżyła w całości powyższe postanowienie, zarzucając naruszenie przepisów postępowania tj. art. 36 w związku z art. 40 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa) poprzez ich błędne zastosowanie, które miało wpływ na przyjęcie przez WSA, że skarga z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych podlega odrzuceniu w trybie art. 58 § 3 ppsa. Jednocześnie Skarżąca zarzuciła Sądowi naruszenie Art. 141 § 4 ppsa z uwagi na fakt nie wyjaśnienia przez Sąd powodów, dla których to samo pełnomocnictwo pozwalające zdaniem Sądu na występowanie przed organami podatkowymi w sprawie dotyczącej kary porządkowej okazało się niewystarczające do reprezentowania Spółki w postępowaniu sądowoadministrarcyjnym.
Wskazując na powyższe podstawy wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia, przekazanie sprawy do rozpoznania sądowi pierwszej instancji i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor określił udzielone przez Spółkę pełnomocnictwo jako mające przymiot upoważnienia do prowadzenia spraw z zakresu podatku od nieruchomości, zarówno w postępowaniu administracyjnym jak i sądowoadministrarcyjnym, do których zakresu należy zdaniem Skarżącej postępowanie w przedmiocie skargi na postanowienie w przedmiocie nałożenia kary porządkowej.
II. Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, co następuje:
Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.
W przypadku, gdy skarżący w postępowaniu sądowoadministrarcyjnym wyznacza pełnomocnika, ciąży na nim obowiązek dołączenia pełnomocnictwa do akt sprawy przy dokonaniu pierwszej czynności procesowej (art. 37. § 1 ppsa). Możliwy zakres pełnomocnictwa określa art. 36 ppsa, dzieląc pełnomocnictwa na ogólne, do prowadzenia poszczególnych spraw i do prowadzenia poszczególnych czynności w postępowaniu. Powyższy przepis znajduje swoje uzupełnienie w art. 39 p.p.s.a podkreślającym, że z mocy samego prawa dwa pierwsze rodzaje pełnomocnictw uprawniają umocowanego do podejmowania wszystkich łączących się ze sprawą czynności w postępowaniu.