Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, , , po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku J. K. o wstrzymanie wykonania interpretacji indywidualnej w sprawie ze skargi J. K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia odmówić wstrzymania zaskarżonego aktu.
Wyrokiem z dnia 11 września 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 380/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej: "WSA") oddalił skargę J. K. (dalej: "skarżący") na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 2013 r. w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.
Na powyższe rozstrzygnięcie skarżący złożył skargę kasacyjną, w której wniósł na podstawie art. 61 § 3 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosku tego jednak nie uzasadnił.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 61 § 1 p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże zgodnie z art. 61 § 3 zd. pierwsze p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wskazania wymaga, że zarówno w orzecznictwie sądowoadministracyjnym jak i w doktrynie nie budzi wątpliwości, że przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej, o której mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., mogą być jedynie takie akty i czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy natomiast rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie (J. P. Tarno, komentarz do art. 61 p.p.s.a., źródło Lex Polonica). Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy zatem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone obowiązki, oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (red. T. Woś "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Warszawa 2009, s. 381).
W świetle powyższego, dla rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania w trybie art. 61 § 3 p.p.s.a, istotnym jest przede wszystkim to, czy akt objęty wnioskiem podlega wykonaniu. W rozpoznawanej sprawie, skarżący domaga się wstrzymania wykonania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dlatego stwierdzić należy, że wspomniany akt, ze względu na jego charakter, nie podlega wykonaniu. Jak stanowi bowiem art. 14 c zd. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, dalej: "o.p."), interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Interpretacja przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie jest zatem rodzajem aktu prawnego nienoszącego znamion wykonalności, nie ma więc możliwości wstrzymania jej wykonania. Wynika to z samej tylko istoty tego rozstrzygnięcia, które ma charakter informacyjny i na jego podstawie nie można nadać stronie uprawnień bądź ustalić obowiązków o charakterze prawno-materialnym, takich jak np. nałożenie zobowiązań pieniężnych (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 kwietnia 2011 r. sygn. akt I FZ 102/11, LEX nr 990030). W konsekwencji, wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania interpretacji indywidualnej będącej przedmiotem zaskarżenia nie może zostać uwzględniony.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.