Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Z. R. - Z. i Z. J. K. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 2193/11 odrzucające skargę kasacyjną Z. R. - Z. i Z. J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/Po 532/10 w sprawie ze skargi Z. R. - Z. i Z. J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 25 maja 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004 r. postanawia odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 2193/11, Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną Z. R. - Z. i Z. J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/Po 532/10, wydanego w sprawie ze skargi Z. R. - Z. i Z. J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 25 maja 2010 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004 r.
Na powyższe postanowienie w dniu 2 sierpnia 2013 r. (data nadania pisma w placówce pocztowej) Skarżący wnieśli zażalenie żądając jego uchylenia i "nienaliczania bezprawnego i nielogicznego podatku od budynków".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie, jako niedopuszczalne, należało odrzucić. Zgodnie z art. 194 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwana dalej p.p.s.a.) zażalenie przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego gdy ustawa wyraźnie przewiduje możliwość wniesienia zażalenia oraz na postanowienia wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10 p.p.s.a. Jeżeli zatem ustawa przewiduje (w określonych sytuacjach) wydanie postanowienia i jednocześnie nie stanowi, że od takiego postanowienia przysługuje prawo wniesienia zażalenia, to niedopuszczalne jest wniesienie tego środka odwoławczego. Należy zauważyć, iż artykuł 194 § 1 p.p.s.a. nie znajduje zastosowana w przedmiotowej sprawie, ponieważ dotyczy postanowień wojewódzkiego sądu administracyjnego. Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego są ostateczne i prawomocne. Nie przysługują od nich żadne środki zaskarżenia.
Powyższe stanowisko wynika z ugruntowanego stanowiska zarówno sądów, jak i doktryny (por. postanowienia NSA: z dnia 19 czerwca 2013 r., I FSK 123/12; z dnia 13 czerwca 2013 r., I FSK 719/12; z dnia 5 kwietnia 2013 r., I FSK 1931/11; z dnia 17 marca 2010 r., II FSK 1255/08 - dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl; J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wydanie 4, Warszawa 2010, str. 482; B. Dauter, Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego, Wydanie 2, Warszawa 2009 r., str. 530).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 178 w zw. z art. 180 i 197 § 2 p.p.s.a. należało zażalenie, jako niedopuszczalne, odrzucić.