II FSK 2241/14 POSTANOWIENIE Dnia 17 grudnia 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Stefan Babiarz po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 września 2013 r., I SA/Po 165/13 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia 17 stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku rolnym, tj. I i II raty za 2012 r. postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
1. W dniu 10 marca 2014 r. pełnomocnik z urzędu reprezentujący J. W. (zwanego dalej skarżącym) wniósł skargę kasacyjną na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 września 2013 r.
o odrzuceniu skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Pełnomocnik w skardze kasacyjnej zarzucił, że skarga na decyzję SKO została odrzucona, gdyż nie została opłacona. Jednocześnie wraz z zarządzeniem z dnia 24 lipca 2013 r. został doręczony skarżącemu odpis prawomocnego zarządzenia z dnia 27 lutego 2013 r. wzywający do uiszczenia wpisu sądowego- bez pouczeń.
W wykonaniu tego zarządzenia pismem z dnia 25 lipca 2013 r. doręczono skarżącemu odpis zarządzenia z dnia 27 lutego 2013 r. o wezwaniu do uiszczenia wpisu od skargi. Pełnomocnik skarżącego zaznaczył, że w treści pisma z dnia 25 lipca 2013 r. nie wskazano ani wysokości należnego wpisu, ani terminu w jakim ten wpis winien zostać uiszczony, ani konsekwencji jego nieuiszczenia. Pismo doręczono skarżącemu w dniu 1 sierpnia 2013 r., co potwierdza jego podpis.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw i dlatego podlega oddaleniu.
2. Skarżący w dniu 25 lutego 2013 r. wniósł skargę do WSA. Na stronie 9 akt sądowych znajduje się zarządzenie z dnia 27 lutego 2013 r. o wezwaniu skarżącego do uiszczenia wpisu od wniesionej skargi. Zarządzenie to wskazuje podstawę prawną wezwania, osobę skarżącego z imienia i nazwiska, wysokość wpisu od skargi na decyzję SKO, numer rachunku i termin do uiszczenia wpisu. Znajduje się tam również pouczenie o prawie pomocy, w myśl którego na wniosek strony może być jej przyznane prawo pomocy obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika.
Skarżący skorzystał z pouczenia w zakresie prawa pomocy. Po wyczerpaniu całego trybu, w dniu 10 lipca 2013 r., II FZ 386/13, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na postanowienie WSA w Poznaniu w zakresie przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika.
W dniu 24 lipca 2013 r. WSA w Poznaniu - w związku z ostatecznym rozstrzygnięciem NSA z dnia 10 lipca 2013 r. - wydał zarządzenie o doręczeniu skarżącemu odpisu zarządzenia z dnia 27 lutego
2013 r. Zarządzenie z dnia 27 lutego 2013 r. stało się prawomocne. Na odpisie zarządzenia z dnia 27 lutego nie było już pouczeń w zakresie prawa pomocy - skarżący skorzystał z tego prawa. Nie było również pouczenia o trybie zaskarżenia, gdyż przez postanowienie NSA zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu stało się prawomocne. Ponieważ w przesyłce doręczono odpis zarządzenia z dnia 27 lutego 2013 r. - skarżący mógł z niego czerpać informacje dotyczące wysokości wpisu, podstawy jego uiszczenia i numeru rachunku bankowego.
Zarzut skargi kasacyjnej jest bezpodstawny. Z akt sprawy wynika, że skarżący otrzymał odpis zarządzenia ze wszystkimi danymi, których dostarczenie pełnomocnik kwestionuje.
3. Orzekanie o wynagrodzeniu dla pełnomocnika z urzędu - należnym od Skarbu Państwa (art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym, Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej: p.p.s.a.) - należy do właściwości wojewódzkich sądów administracyjnych w postępowaniu określonym w przepisach art. 258-261 p.p.s.a. Uprawnienie Naczelnego Sądu Administracyjnego do orzekania w omawianym przedmiocie związane jest jedynie z kontrolą instancyjną tego rodzaju orzeczeń wydanych przez sąd I instancji (por. wyrok NSA z dnia 9 lutego 2005 r., GSK 1412/04). Przyznanie wynagrodzenia pełnomocnikowi z urzędu powinno nastąpić w odrębnym postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym po złożeniu stosownego wniosku, o jakim mowa w § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461). Wniosek o przyznanie wynagrodzenia za wykonaną pomoc prawną z urzędu pełnomocnik powinien złożyć do wojewódzkiego sądu administracyjnego, a nie do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
4. W następstwie powyższego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na mocy art. 184 w związku z art. 182 § 1 p.p.s.a. jak w sentencji.