Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Tomasz Zborzyński po rozpoznaniu w dniu 16 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. w G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 maja 2014 r. sygn. akt III Sa/Wa 1119/14 w przedmiocie odrzucenia skargi G. w G. na interpretację indywidualną Burmistrza Miasta M. z dnia 2 stycznia 2014 r., nr [... w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Uzasadnienie:
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę G. w G. na interpretację indywidualną Burmistrza Miasta M. z dnia 2 stycznia 2014 r. w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżąca uchybiła terminowi do wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa, gdyż z akt administracyjnych sprawy wynika, że zaskarżona interpretacja z dnia 2 stycznia 2014 r. została doręczona skarżącej w dniu 10 stycznia 2014 r., natomiast wezwanie nastąpiło dopiero w dniu 27 stycznia 2014 r.
W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego postanowienia skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na jej rzecz od organu zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Na podstawie art. 174 pkt 2) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012, poz. 270 ze zm., dalej: P.p.s.a.) zarzucono naruszenie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 3 P.p.s.a. oraz w zw. z art. 12 § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012, poz. 749 ze zm., dalej: O.p.) poprzez odrzucenie skargi, mimo zachowania przez skarżącą terminu do wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa. Autor skargi kasacyjnej wskazał, że pismo zawierające wezwanie zostało nadane przez skarżącą w polskiej placówce pocztowej przed upływem ustawowego terminu, tj. w dniu 23 stycznia 2014 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna okazała się oczywiście zasadna. Jak słusznie przekonuje autor skargi kasacyjnej, Sąd pierwszej instancji, dokonując wstępnej kontroli skargi, błędnie ustalił datę wezwania przez skarżącą organu do usunięcia naruszenia prawa, uznając, że nastąpiło to w dniu 27 stycznia 2014 r. Tymczasem, jak jednoznacznie wynika z stempla pocztowego umieszczonego na kopercie zawierającej pismo (akta administracyjne), zostało ono złożone w placówce pocztowej w G. w dniu 23 stycznia 2014 r., a więc jeszcze przed upływem ustawowego terminu. Tym samym uznać należało, że skarżąca dopełniła w terminie obowiązku, określonego w art. 52 § 3 P.p.s.a., a w sprawie nie zaistniały wskazane przez Sąd pierwszej instancji okoliczności uzasadniające odrzucenie skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. Z tych też przyczyn, NSA uznał za trafny zarzut naruszenia art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 3 P.p.s.a. Konsekwencją niniejszego orzeczenia jest zobowiązanie Sądu pierwszej instancji do ponownego dokonania kontroli dopuszczalności skargi, uwzględniającej powyższe ustalenia NSA, dotyczące daty wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 185 § 1 P.p.s.a. NSA nie mógł orzec o zwrocie kosztów postępowania kasacyjnego, gdyż zastosowanie tej instytucji, zgodnie z literalnym brzmieniem art. 203 i 204 P.p.s.a., jest możliwe jednie w sytuacjach, gdy kontrola kasacyjna dotyczy postępowań przed wojewódzkim sądem administracyjnym, zakończonych orzeczeniem w formie wyroku. W rozpoznawanej sprawie natomiast odrzucenie skargi przez Sąd pierwszej instancji miało formę postanowienia.