Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jerzy Płusa po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 574/14 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 lipca 2013 r., Nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 574/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę M.S. (dalej jako "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 18 lipca 2013 r. w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych.
Przedstawiając w uzasadnieniu stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z dnia 18 lipca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w M. z dnia 30 kwietnia 2013 r. określającą Skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Decyzja organu odwoławczego została doręczona na adres Skarżącego w dniu 22 lipca 2013 r. (data na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki).
Na decyzję organu drugiej instancji Skarżący wniósł skargę w dniu 22 sierpnia 2013 r. (data stempla pocztowego na kopercie, w której nadano skargę).
Sąd pierwszej instancji postanowieniem z dnia 26 września 2013 r. sygn. akt I SA/Bd 762/13 skargę odrzucił z uwagi na uchybienie terminowi do jej wniesienia.
Rozpoznając skargę kasacyjną wniesioną od powyższego orzeczenia Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2014 r. sygn. akt II FSK 170/14 uchylił zaskarżone postanowienie sądu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania temu Sądowi.
Sąd pierwszej instancji ponownie rozpoznając sprawę stwierdził, że skarga podlega odrzuceniu. Uchylając poprzednie postanowienie z dnia 26 września 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu postanowienia z dnia 15 kwietnia 2014 r. sygn. II FSK 170/14 wyraził pogląd prawny, w oparciu o wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt SK 22/11, że odrzucenie skargi kasacyjnej bez wezwania do usunięcia braków tej skargi w sytuacji, gdy przedmiotowa skarga kasacyjna nie zawiera wniosku o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia - jest niezgodne z Konstytucją.
Sąd pierwszej instancji rozpatrując ponownie sprawę, w pełni podzielił przedstawione stanowisko, zauważył, że pogląd ten merytorycznie odnosi się do skargi kasacyjnej, zaś przedmiotem postępowania nie są braki formalne skargi kasacyjnej, lecz skarga na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, a ściślej czy przedmiotowa skarga została wniesiona w terminie czy też z uchyleniem terminu.
Z materiałów sprawy wynika, że zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18 lipca 2013 r. zawierająca prawidłowe pouczenie o trybie i terminie wniesienia skargi została skutecznie doręczona Skarżącemu w dniu 22 lipca 2013 r., a zatem termin do wniesienia skargi upływał z dniem 21 sierpnia 2013 r. Skoro zatem skarga została wniesiona w dniu 22 sierpnia 2013 r., to Sąd uznał, że została wniesiona z uchybieniem 30 dniowego terminu określonego w art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 212, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a."
Skarżący, działając przez pełnomocnika, wniósł skargę kasacyjną od powyższego postanowienia. Mając bowiem na uwadze pominięcie zawarcia klauzuli pouczeniowej o możliwości złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wykonania czynności procesowej. Sąd pierwszej instancji, w związku z uchybieniami proceduralnymi mającymi negatywny wpływ na merytoryczne rozpoznanie sprawy, winien skargę przyjąć.