Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Bogdan Lubiński po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej N. T. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2213/14 w zakresie odrzucenia skargi N. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia: skargę kasacyjną oddalić.
Postanowieniem z dnia 8 września 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2213/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę N. T. (zwanego dalej "skarżącym") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 maja 2014 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych oraz zwrócił skarżącemu kwotę 1.350 zł uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że pismem z dnia 10 czerwca 2014 r. skarżący wniósł skargę na ww. decyzję, a w dniu 8 lipca 2014 r. skarżący uiścił - na rachunek Sądu - kwotę 1.350 zł.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 24 lipca 2014 r., którego odpis doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 29 lipca 2014 r., wezwano go do uzupełnienia wpisu sądowego o kwotę 150 zł w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. W dokumentach księgowych Sądu dotyczących opłat sądowych nie zidentyfikowano jednak takiej wpłaty. W dniu 1 sierpnia 2014 r. wpłynęło natomiast do Sądu pismo pełnomocnika skarżącego informujące, że wpis w kwocie 1.350 zł wniesiony został 8 lipca 2014 r. W piśmie tym pełnomocnik wskazał również numer rachunku bankowego, na który należy zwrócić "różnicę pomiędzy kwotą wniesioną a należną".
Sąd - odrzucając skargę - wskazał, że w niniejszej sprawie wpis od skargi wynosi 1.500 zł. Z uwagi na to, że skarżący wpłacił jedynie 1.350 zł, wezwano go do uiszczenia brakującej kwoty 150 zł, zaznaczając przy tym wyraźnie, iż chodzi o uzupełnienie wpisu sądowego o wspomnianą kwotę. Wezwania tego skarżący jednak nie wykonał.
W skardze kasacyjnej pełnomocnik skarżącego zarzucił zaskarżonemu postanowieniu naruszenie art. 216, art. 220 § 1 i 3 oraz art. 231 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - zwanej dalej "p.p.s.a."), poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnym ustaleniu wysokości wpisu sądowego oraz bezzasadnym odrzuceniu skargi, której przedmiotem nie jest należność pieniężna, a od której opłacono w terminie i w należnej wysokości wpis sądowy. Było to uchybienie przepisom postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy. Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 24 lipca 2014 r. o wezwaniu do uzupełnienia wpisu sądowego, a także o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 220 § 1 p.p.s.a. stanowi, że sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W związku z tym co do zasady przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. Zgodnie zaś z treścią § 3 art. 220 p.p.s.a, skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd.
W niniejszej sprawie skargą została objęta decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dotycząca ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 67.000 zł z tytułu umowy pożyczki. Zatem wpis od skargi powinien zostać obliczony na podstawie § 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193 ze zm. - zwanego dalej "rozporządzeniem").