Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Winiarski po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku Miasta Stołecznego Warszawa o sprostowanie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 grudnia 2015 r. sygn. akt II FSK 3936/13 w sprawie ze skargi kasacyjnej Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 1433/13 w sprawie ze skargi Miasta Stołecznego Warszawa na decyzję Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2013 r. nr 8.185.2013 w przedmiocie skargi na uchwałę rady miasta w sprawie opłat za odbiór odpadów komunalnych postanawia: oddalić wniosek
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 2 grudnia 2015r. sygn. akt II FSK 3936/13 w sprawie ze skargi kasacyjnej Regionalnej Izby Obrachunkowej oddalił skargę kasacyjną oraz rozstrzygnął o kosztach sądowych. W sentencji jako przedmiot sprawy wskazano "skargę na uchwałę rady miasta w sprawie opłat za odbiór odpadów komunalnych".
Strona skarżąca pismem z dnia 7 grudnia 2015r. wniosła o sprostowanie wyroku poprzez zmianę przedmiotu sprawy polegającą na napisaniu "w przedmiocie skargi na uchwałę rady miasta w sprawie określenia wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz warunków i tryby składania deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z dyspozycją art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.
Jednak przedmiot rozpoznawanej sprawy został określony prawidłowo, zgodnie z treścią zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II Izby Finansowej w Naczelnym Sądzie Administracyjnym z dnia 16 grudnia 2013r. W sentencji wyroku uchwała została precyzyjnie określona poprzez wskazanie daty jej wydania oraz numery sprawy. Ponadto należy zauważyć, że przedmiot jedynie skrótowo charakteryzuje zakres rozpoznawanej sprawy, a jego rozbudowana wersja została umieszczona w uzasadnieniu wyroku z dnia 2 grudnia 2015r.
Zatem okoliczności przedstawione we wniosku nie świadczą, aby w ww. wyroku występowały wskazane z w art. 156 § 1 p.p.s.a. niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 156 § 1 i 2 w zw. z art. 193 p.p.s.a., NSA postanowił jak w sentencji.