Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : Jerzy Rypina po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. J. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 406/09 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi M. J. na uchwałę Rady Gminy Z. z dnia 12 listopada 2008 r. nr ... w przedmiocie uchwały w sprawie ustalenia stawek podatku od nieruchomości postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 9 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi sygn. akt I SA/Łd 406/09 odrzucił skargę M. J. na uchwałę Rady Gminy Z. z dnia 12 listopada 2008 r. w przedmiocie ustalenia stawek podatku od nieruchomości.
Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu faktycznego sprawy wynika, że w dniu 24 kwietnia 2009 r. Regionalna Izba Obrachunkowa w L. przekazała skargę M. J., w której skarżący wniósł o skontrolowanie uchwały Rady Gminy Z. z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie ustalenia stawek podatku od nieruchomości, pod kątem legalności, celowości rzetelności i gospodarności oraz równości wobec prawa. Podał, że na podstawie wymienionej uchwały Wójt Gminy Z. wydał decyzję ustalającą podatek od nieruchomości w nadmiernej wysokości. Skarżący wniósł również o stwierdzenie nieważności punktu 7 wymienionej uchwały oraz obniżenie podatku obciążającego skarżącego "...poprzez zastosowanie odpisu amortyzacyjnego - którego Gmina w moim przypadku nie chce zastosować.".
Zarządzeniem Przewodniczącego z dnia 20 maja 2009 r. skarżący został wezwany do sprecyzowania przedmiotu skargi przez wskazanie, czy jej przedmiotem jest uchwała Rady Gminy Z. z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie ustalenia stawek podatku od nieruchomości, czy też odpowiedź RIO z dnia 27 marca 2009 r. na pismo skarżącego z dnia 20 lutego 2009 r. Względnie, czy intencją skarżącego było zaskarżenie bezczynności RIO.
W odpowiedzi skarżący wyjaśnił, że przedmiotem skargi jest przede wszystkim uchwała Rady Gminy Z. z dnia 12 listopada 2008 r. (pismo z dnia 1 czerwca 2009 r.). Zastrzegł jednak, że gdyby zaskarżenie tej uchwały bezpośrednio do sądu, z pominięciem RIO było niemożliwe, to przedmiotem skargi jest zarówno przedmiotowa uchwała jak i odpowiedź RIO z dnia 27 marca 2009 r. Skarżący poczynił jednak zastrzeżenie, że gdyby wskazanej odpowiedzi RIO nie można było "potraktować" jako decyzji, to wówczas skarży bezczynność RIO. Skarżący podniósł, że w jego ocenie wymieniona uchwała jest niezgodna pod względem legalności, celowości i rzetelności, gdyż pozbawia skarżącego warunków do rozwoju i w ten sposób narusza art. 6, art. 7 i art. 8 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W tej sytuacji RIO powinna stwierdzić nieważność przedmiotowej uchwały.
W odpowiedzi na wezwanie sądu z dnia 18 września 2009 r. skarżący oświadczył, że przed wniesieniem skargi z dnia 20 kwietnia 2009 r. na uchwałę Rady Gminy Z., nie skierował do organu gminy wezwania do usunięcia naruszenia prawa, w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. z 2001 r. Dz. U. Nr 142, poz. 1591 ze zm., dalej: u.s.g.). Wyjaśnił, że nie otrzymał od żadnego z organów pouczenia, że przysługuje mu takie uprawnienie.
Sąd pierwszej instancji rozpoznając niniejszą sprawę przyjął, że przedmiotem skargi jest uchwała Rady Gminy Z. z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie ustalenia stawek podatku od nieruchomości na rok 2009. Wskazał, że zgodnie z art. 101 ust. 1 u.s.g. wniesienie skargi na uchwałę rady gminy, będącej organem gminy, winno być poprzedzone wezwaniem tego organu do usunięcia naruszenia prawa. Sąd stwierdził, że skoro w piśmie z dnia 5 października 2009 r. skarżący oświadczył, że przed wniesieniem skargi do Sądu nie wezwał Rady Gminy Z. do usunięcia naruszenia to skargę strony należało odrzucić zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.).