Skarga kasacyjna na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie uchylenia postanowienia w sprawie ustalenia wysokości kosztów egzekucyjnych oraz umorzenie postępowania pierwszej instancji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Grzegorz Krzymień po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1146/06 w sprawie ze skargi Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 24 maja 2006 r., (...) w przedmiocie uchylenia postanowienia w sprawie ustalenia wysokości kosztów egzekucyjnych oraz umorzenie postępowania pierwszej instancji postanawia odrzucić skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Pełnomocnik procesowy
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 listopada 2006 r., I SA/Wr 1146/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 24 maja 2006 r. w przedmiocie uchylenia postanowienia w sprawie ustalenia wysokości kosztów egzekucyjnych oraz umorzenia postępowania pierwszej instancji.

Od powyższego wyroku Komornik Sądowy Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w W. - Waldemar W. wniósł skargę kasacyjną sporządzoną - z powołaniem się na pełnomocnictwo z dnia 9 lutego 2007 r. - przez sędziego Małgorzatę G.-W. /małżonkę Waldemara W./. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono:

- naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 64 par. 1 pkt 4, art. 64 par. 6 i par. 9 pkt 2, art. 64c par. 1, 11 i 12 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./

- naruszenie przepisów postępowania, które to naruszenie mogło mieć wpływ na wynik sprawy: art. 17 par. 1, art. 106 par. 3, art. 113 par. 1 i art. 141 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 175 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ - cytowanej dalej w skrócie "p.p.s.a" - skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem par. 2 i 3. W myśl par. 2 powołanego przepisu skargę kasacyjną może również sporządzić sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Ponadto, skarga kasacyjna może być sporządzona przez /art. 175 par. 3 p.p.s.a./:

1/ doradcę podatkowego - w sprawach obowiązków podatkowych;

2/ rzecznika patentowego - w sprawach własności przemysłowej.

W rozpatrywanej sprawie skarga kasacyjna została sporządzona przez sędziego - Małgorzatę G.-W. - działająca na podstawie pełnomocnictwa męża Waldemara W. - Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w W. Celem zweryfikowania, czy skarga kasacyjna sporządzona została przez uprawniony podmiot, zauważyć na wstępie należy, iż sędzia uprawniony jest, na podstawie art. 175 par. 2 p.p.s.a., do sporządzenia skargi kasacyjnej tylko jeżeli jest stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem. Powołanego przepisu nie można odczytywać z pominięciem innych uregulowań cytowanej ustawy. W rozpatrywanej sprawie zasadnicze znaczenie mają przepisy wskazujące kto jest stroną postępowania sądowoadministracyjnego oraz kto może być jej pełnomocnikiem /a dokładniej, czy sędzia może być pełnomocnikiem strony niniejszego postępowania/. Stroną postępowania w rozpatrywanej sprawie jest Komornik Sądowy Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w W., a więc podmiot o którym mowa w art. 25 par. 3 p.p.s.a. /jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, na którą przepisy prawa dopuszczają możliwość nałożenia obowiązków lub przyznania uprawnień lub skierowania do niej nakazów i zakazów, a także stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa/. W stosunku do tego podmiotu zostało bowiem skierowane zaskarżone do Sądu postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 24 maja 2006 r. Wprawdzie komornik sądowy to podmiot jednoosobowy, jednakże nie występuje on ani w postępowaniu administracyjnym, ani sądowoadministracyjnym jako wymieniona z imienia i nazwiska osoba fizyczna. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji /t.j. Dz.U. 2006 nr 167 poz. 1191/ komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym. Uznanie komornika za funkcjonariusza publicznego, działającego przy sądzie rejonowym, silnie podkreśla fakt, że egzekucja sądowa w sprawach cywilnych jest aktem władzy publicznej, w związku z czym komornik czynności egzekucyjnych nie wykonuje jako osoba prywatna, ale jako szczególnego rodzaju funkcjonariusz władzy publicznej. Innymi słowy komornik jest funkcjonariuszem administracji publicznej /"Odpowiedzialność odszkodowawcza komornika sądowego w świetle przepisów Kpc oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji", Lubiński Kazimierz, Problemy Egzekucji Sądowej 1998 r., nr 30 poz. 5/. Stroną postępowania w niniejszej sprawie nie jest więc Waldemar W., lecz Komornik Sądowy Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w W. W kontekście powyższych ustaleń rozważyć należy kto może być pełnomocnikiem takiego podmiotu przed sądem wojewódzkim. Zgodnie z art. 35 par. 1 p.p.s.a., pełnomocnikiem strony może być adwokat lub radca prawny, a ponadto inny skarżący lub uczestnik postępowania, jak również rodzice, małżonek, rodzeństwo lub zstępni strony oraz osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia, a także inne osoby, jeżeli przewidują to przepisy szczególne. Niewątpliwie, uprawnienie krewnych i małżonka do bycia pełnomocnikiem dotyczy jedynie sytuacji, gdy stroną /reprezentowanym/ jest osoba fizyczna i wynika z faktu, iż osoby te - ze względu na osobisty stosunek do strony - są lub mogą być bezpośrednio lub pośrednio zainteresowane wynikiem sprawy /"Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego", T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, wyd. IV, s. 228/. Reasumując, jeżeli stroną postępowania sądowoadministracyjnego jest podmiot o którym mowa w art. 25 par. 3 p.p.s.a., nawet jeżeli podmiot ten jest jednoosobowy, jego pełnomocnikiem nie może być rodzic, małżonek, rodzeństwo, zstępny czy osoba pozostająca w stosunku przysposobienia. Sędzia Małgorzata G.-W. nie mogła być zatem pełnomocnikiem Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w W. Z powyższych rozważań wynika również, iż skarga kasacyjna wniesiona w niniejszej sprawie mogła być sporządzona jedynie przez podmioty wymienione w art. 175 par. 1 p.p.s.a.

Mając powyższe na względzie, wobec stwierdzenia, iż skarga kasacyjna sporządzona została - w świetle art. 175 par. 2 p.p.s.a. - przez podmiot nieuprawniony, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 178 w zw. z 180 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Pełnomocnik procesowy
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej