Skarga kasacyjna na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie uchylenia postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ś. w całości i umorzenia postępowania w sprawie zawieszenia wznowienia postępowania w zakresie określenia wysokości zobowiązania podatkowego za 2001 rok
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia del. NSA Bogusław Szumacher, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Jarosława G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 grudnia 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 1061/05 w sprawie ze skargi Jarosława G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 29 lipca 2005 r. (...) w przedmiocie uchylenia postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ś. z dnia 29 kwietnia 2005r. w całości i umorzenia postępowania w sprawie zawieszenia wznowienia postępowania w zakresie określenia wysokości zobowiązania podatkowego za 2001 rok postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/2

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 5 grudnia 2005 r., I SA/Wr 1061/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę Jarosława G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 29 lipca 2005 r., (...), uchylające postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ś. z dnia 29 kwietnia 2005 r. w całości i umarzające postępowanie w sprawie zawieszenia wznowienia postępowania w zakresie określenia wysokości zobowiązania podatkowego za 2001 r. W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że pismem z dnia 7 października 2005 r., wezwano stronę do uiszczenia wpisu od skargi oraz określenia naruszenia prawa bądź interesu prawnego - w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. W piśmie tym pouczono również stronę, że w razie nie zastosowania się do jego treści skarga zostanie odrzucona. Następnie Sąd stwierdził, że strona skarżąca w odpowiedzi na wezwanie uiściła wpis sądowy od skargi, nie uzupełniła natomiast pozostałych jej braków w postaci określenia naruszenia prawa, bądź interesu prawnego.

W skardze kasacyjnej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 grudnia 2005 r. Jarosław G., reprezentowany przez doradcę podatkowego, zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 58 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ - zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. Mając na uwadze podniesiony zarzut wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej strona skarżąca podniosła, że udzieliła odpowiedzi na wezwanie Sądu w sprawie uzupełnienia braków skargi, zatem nie było podstaw do zastosowania art. 58 par. 1 pkt 3 p.p.s.a. i odrzucenia skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 183 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej. Z powyższego wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny jest związany zawartymi w niej podstawami i wnioskami. Związanie wnioskami skargi kasacyjnej oznacza niemożność wyjścia poza tę część wyroku /postanowienia/ Sądu pierwszej instancji, której strona nie zaskarżyła. Związanie natomiast podstawami skargi kasacyjnej polega na tym, że Naczelny Sąd Administracyjny jest władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Nie jest dopuszczalna wykładnia zakresu zaskarżenia i jego kierunków oraz konkretyzowanie zarzutów skargi kasacyjnej, ani ich uściślanie.

Zgodnie z art. 174 p.p.s.a. dopuszcza się dwie podstawy kasacyjne:

- naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie /pkt 1/,

- naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy /pkt 2/.

Prawidłowe przytoczenie podstaw kasacyjnych polega na wskazaniu, czy strona skarżąca zarzuca naruszenie prawa materialnego, czy naruszenie przepisów postępowania, czy też oba naruszenia łącznie. Nie wystarczy przy tym powtórzyć treść art. 174 p.p.s.a., lecz konieczne jest wskazanie konkretnych przepisów prawa, które zostały naruszone z podaniem numeru artykułu, paragrafu, ustępu, punktu /ewentualnie innych jednostek redakcyjnych/ oraz na czym to naruszenie polegało /art. 176 p.p.s.a./. Dopełnienie tych wymogów jest konieczne, ponieważ wyznacza granice skargi kasacyjnej, którymi związany jest Naczelny Sąd Administracyjny /art. 183 par. 1 p.p.s.a./

Strona 1/2