Skarga kasacyjna na bezczynność Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w S. w przedmiocie wydania decyzji określającej brak obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu świadczeń emerytalnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : Jerzy Rypina po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 4 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 681/09 w zakresie odrzucenia skargi o wznowienie postępowania sądowego w sprawie ze skargi Z. P. w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego O/Z w Szczecinie z dnia 7 grudnia 2000 r. o sygn. akt SAB/Sz 67/2000 oddalającego skargę Z. P. na bezczynność Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w S. w przedmiocie wydania decyzji określającej brak obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu świadczeń emerytalnych postanawia oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie sygn. akt I SA/Sz 681/09 odrzucił skargę Z. P. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego O/Z w Szczecinie z dnia 7 grudnia 2000 r. sygn. akt SAB/Sz 67/2000.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżący w dniu 16 października 2003 r. wniósł o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego O/Z w Szczecinie oddalającym jego skargę na bezczynność Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w S. w przedmiocie wydania decyzji określającej brak obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu świadczeń emerytalnych. Jako podstawy wznowienia wskazał przepis art. 273 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.). Następnie w wyniku zainicjowanego postępowania karnego w Prokuraturze Rejonowej Szczecin-Śródmieście w sprawie podrobienia decyzji ustalających prawo strony do emerytury oraz niedopełnienia obowiązku w sprawie objęcia skarżącego ustawowym obowiązkiem zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych, Sąd zawiesił postępowanie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego. Postanowieniem z dnia 9 lutego 2009 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie sygn. akt IV K 207/09 umorzył postępowanie z oskarżenia subsydiarnego Z. P. przeciwko E. W. i M. G. o czyn z art. 271 kodeksu karnego.

Po podjęciu postępowania, na rozprawie w dniu 4 listopada 2009 r., skarżący podtrzymał skargę o wznowienie postępowania oraz wnioski dowodowe zawarte w pismach: z dnia 8 lipca 2005 r., a dnia 27 lutego 2007 r. i z dnia 24 marca 2007 r. o dopuszczenie jako dowodu dalszej dokumentacji dot. jego zwolnienia ze służby wojskowej, a nadto z dnia 27 lipca 2007 r. o przesłuchanie w charakterze świadków Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w S. oraz pełnomocnika tego Biura na okoliczność ustalenia jego prawa do emerytury wojskowej, a także o dopuszczenie dowodu z akt IPN, na okoliczność zarejestrowania osób pełniących funkcje Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w S. i radcy prawnego w tym Biurze, jako agentów, współpracowników albo kolaborantów wojskowych lub cywilnych służb bezpieczeństwa PRL.

W odpowiedzi na skargę o wznowienie postępowania, Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w S. wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznając niniejszą sprawę uznał, że skarga strony o wznowienie postępowania sądowego nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż wskazywane przez skarżącego ustawowe podstawy do wznowienia postępowania sądowego nie wystąpiły.

Sąd pierwszej instancji podkreślił, że skarżący, jako podstawy wznowienia postępowania sądowego, wskazywał - określone w przepisie art. 273 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. podstawy, tj. wydanie orzeczenia opartego na dokumencie podrobionym lub przerobionym (pkt 1) oraz uzyskanie orzeczenia za pomocą przestępstwa (pkt 2). Okolicznością potwierdzającą, że orzeczenie zostało oparte na dokumencie podrobionym lub przerobionym, oraz że wyrok ten uzyskany został za pomocą przestępstwa (art. 274 p.p.s.a.) byłby prawomocny wyrok skazujący, którego skarżący w sprawie nie przedstawił, ani na taki wyrok nie powołał się. W ocenie Sądu przedstawione zaś przez skarżącego prawomocne postanowienie Sądu Okręgowego w Szczecinie IV Wydziału Karnego Odwoławczego utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 9 lutego 2009 r. o sygn. akt IV K 207/09 w przedmiocie umorzenia postępowania z oskarżenia subsydiarnego Z. P. przeciwko E. W. i M. G. o czyny z art. 271 kk, nie jest orzeczeniem, o jakim mowa jest w przepisie art. 274 ww. ustawy, tj. prawomocnym wyrokiem skazującym.

Strona 1/5