Dnia 19 lipca 2006 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Anna Świderska po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2006 roku na posiedzeniu niejawnym w II Wydziale Izby Finansowej wniosku Stanisława T. o zmianę postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2006 roku, sygn. akt II FZ 52/06 oddalającego zażalenie w sprawie ze skargi Stanisława T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 9 marca 2005 roku, (...) w przedmiocie ulg płatniczych postanawia: odrzucić wniosek.
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił skargę kasacyjną Stanisława T. od wyroku z dnia 6 lipca 2005 r., w sprawie skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 9 marca 2005 r. w przedmiocie ulg płatniczych. W motywach uzasadnienia wskazał, iż strona skarżąca, będąc prawidłowo pouczoną, nie uzupełniła braków wniosku w wyznaczonym terminie, nie składając go na urzędowym formularzu. Sąd pozostawił więc wniosek bez rozpoznania. Zarządzenie, zawierające stosowne pouczenie o przysługujących środkach zaskarżenia prawidłowe doręczono stronie. Zarządzenie to nie zostało zaskarżone. Wojewódzki Sąd Administracyjny, wobec braku uiszczenia wpisu stałego od skargi kasacyjnej wniesionej przez stronę reprezentowaną przez radcę prawnego, postanowił o jego odrzuceniu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie strona skarżąca wniosła o uchylenie orzeczenia w całości oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego. Podniosła, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny nie uwzględnił w postanowieniu treści art. 220 par. 3 p.p.s.a., z którego wynika, że skarga kasacyjna podlega odrzuceniu tylko wówczas, gdy pomimo wezwania nie został od niej uiszczony wpis. W dalszej części zażalenia zarzucono Sądowi l instancji, iż po wydaniu zarządzenia o pozostawieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania Sąd powinien był wezwać stronę do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie.
W dniu 16 maja 2006 '. S. T. złożył wniosek o zmianę postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2006 r na podstawie art. 165 w zw. z art. 193 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W uzasadnieniu wskazał, iż w zaskarżonym postanowieniu Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się jedynie do skutków nieuiszczenia wpisu stałego, podczas gdy skarga dotyczyła należności pieniężnej oraz zawierała oznaczenie wartości przedmiotu sporu, dlatego należało pobrać od niej wpis stosunkowy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek Stanisława T. o zmianę postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiocie oddalenia zażalenia należało odrzucić.
Powołana przez stronę podstawa prawna zmiany postanowienia nie znajduje uzasadnienia w niniejszej sprawie. Art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ dopuszcza bowiem możliwość żądania zmiany treści postanowienia w razie zmiany okoliczności sprawy tylko w przypadku postanowień nie kończących postępowania w sprawie. Postanowienie o oddaleniu zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej jest natomiast niewątpliwie orzeczeniem kończącym postępowanie. Z tych więc względów nie można było żądać jego zmiany w trybie art. 165 p.p.s.a.
Zgodnie z treścią przepisu art. 168 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczenie staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje od niego środek odwoławczy.
Wskazać należy, że orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego stają się prawomocne z chwilą ich wydania. Nie przysługuje więc od nich żaden środek zaskarżenia. Wobec tego wniosek strony stanowiący próbę podważenia takiego, już prawomocnego i wobec tego niezaskarżalnego orzeczenia w przedmiocie oddalenia zażalenia był niedopuszczalny i jako taki podlegał odrzuceniu.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 58 par. 1 pkt 6 w zw. z przepisem art. 193 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.