1. Rola jednostki samorządu terytorialnego w postępowaniu administracyjnym wyznaczona jest przepisami prawa pozytywnego. Może być ona - jako osoba prawna - stroną tego postępowania i wówczas organy ją reprezentujące będą broniły jej interesu prawnego, korzystając z gwarancji procesowych, jakie przepisy o postępowaniu administracyjnym przyznają stronom tego postępowania. Ustawa może jednak organowi jednostki samorządu terytorialnego wyznaczyć rolę organu administracji publicznej. Wtedy będzie on "bronił" interesu jednostki samorządu terytorialnego w formach właściwych dla organu prowadzącego postępowanie. Z tego też względu, powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji, niezależnie od tego czy nastąpiło z mocy ustawy, czy też w drodze porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego.
2. Gmina wydając poprzez swój organ decyzję podatkową działa jak organ administracji publicznej /organ państwa/. Organom tym nie służy prawo złożenia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Nie obejmuje ich pojęcie "każdy" użyte w art. 50 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 marca 2005 r. I SA/Bk 55/05 w sprawie ze skargi Gminy L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 17 lutego 2005 r. (...) w przedmiocie ulgi inwestycyjnej w podatku rolnym postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił skargę Gminy L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 17 lutego 2005 r. w przedmiocie ulgi inwestycyjnej w podatku rolnym.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny. Decyzją z dnia 19 stycznia 2005 r. Burmistrz Gminy L. odmówił Januszowi B. przyznania ulgi inwestycyjnej w podatku rolnym z tytułu wydatków na zaopatrzenie gospodarstwa w wodę, z uwagi na niespełnienie przez niego wymogów określonych w art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. "b" i ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzję tę uchyliło w całości i przyznało podatnikowi przedmiotową ulgę w kwocie 625 zł.
Skargę na powyższą decyzję złożyła Gmina L., wnosząc o jej uchylenie w całości. Zarzuciła naruszenie art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. "b" i ust. 2 ustawy o podatku rolnym przez niewłaściwe zastosowanie i błędną wykładnię.
Skarżąca, powołując się na art. 3 par. 2 pkt 1 w związku z art. 50 par. 1 oraz art. 25 par. 1 i art. 26 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ podniosła, że będąc osobą prawną posiada legitymację do wniesienia skargi. Przyznana Januszowi B. ulga inwestycyjna dotyczy bowiem jej interesów majątkowych i ma bezpośredni wpływ na sferę jej zobowiązań, ponieważ wpływy z podatku rolnego należą do dochodów gminy. Zdaniem Skarżącej pozbawienie jej prawa do wniesienia skargi naruszy konstytucyjną zasadę równości wobec prawa. Z obowiązujących przepisów nie wynika, że gmina pozbawiona jest uprawnienia do wniesienia skargi na decyzję organu odwoławczego w sprawie, w której jej organ wykonawczy wydał decyzję w pierwszej instancji, jeśli posiada w tym interes prawny.
Ponadto Skarżąca podniosła, że wydatki poniesione przez Janusza B. nie spełniają przesłanek niezbędnych do udzielenia przedmiotowej ulgi.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o odrzucenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku stwierdził, że Skarżąca nie spełnia żadnego warunku przewidzianego w art. 50 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wskazał, że kryterium interesu prawnego w postępowaniu sądowoadministracyjnym wymaga wykazania, iż zaskarżony akt stanowi rozstrzygnięcie o indywidualnych prawach i obowiązkach wnoszącego skargę. Interes prawny jako legitymacja do wniesienia skargi, pozostaje przez to w ścisłym związku z pojęciem strony postępowania, w ramach którego zaskarżony akt został wydany.
Sąd przyznał rację Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu, że organ administracji publicznej, rozstrzygający sprawę administracyjną indywidualnego podmiotu, nie ma statusu strony postępowania administracyjnego prowadzonego w tej sprawie przez organ drugiej instancji. Przytoczył treść art. 133 Ordynacji podatkowej, określającego stronę postępowań podatkowych. Wyjaśnił, że w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych, stanowiących dochód jednostki samorządu terytorialnego, organ takiej jednostki występuje w roli organu podatkowego, działającego w formach właściwych dla organu prowadzącego postępowanie, a nie strony tego postępowania. Przyznanie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej, wyłącza możliwość dochodzenia przez ten organ, a także reprezentowaną przez niego jednostkę samorządu terytorialnego jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego lub sądowoadministracyjnego.