Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Antoni Hanusz po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Z. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 16 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Go 592/13 w sprawie ze skargi Z. B. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 marca 2002 r., sygn. akt I SA/Po 867/01 w sprawie ze skargi Z. B. na decyzję Izby Skarbowej w Z. z dnia 28 marca 2001 r., Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
1. Postanowieniem z dnia 16 grudnia 2013 r., I SA/Go 592/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolski odrzucił skargę Z. B. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek zamiejscowy w Poznaniu z dnia 15 marca 2002 r. wydanym w sprawie ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w Z. z dnia 28 marca 2001 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. W uzasadnieniu Sąd podał, że skarżący jako podstawę wznowienia wskazał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r.,, sygn. akt SK 18/09 ogłoszony w dniu 27 sierpnia 2013 r.
Sąd pierwszej instancji uznał, że skarga podlega odrzuceniu, albowiem w przywołanym wyroku Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. Sąd stwierdził, że skutki wyroku, wbrew twierdzeniom skarżącego, nie rozciągają się na lata 1992-1997. Brak jest zatem podstaw do wznowienia postępowania w przedmiocie decyzji dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r., w oparciu o art. 272 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) dalej: "p.p.s.a." WSA w Gorzowie Wielkopolskim nie uwzględnił również wniosku skarżącego o zwrócenie się do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym dotyczącym konstytucyjności art. 278 p.p.s.a. rozumianego jako przepis uniemożliwiający po upływie 5 lat od uprawomocnienia się orzeczenia wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego.
2. W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego postanowienia skarżący zarzucił, na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, to jest:
1) art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez zdawkowe, ponieważ odwołujące się li tylko do słów ustawy (art. 272 § 1 p.p.s.a.) odniesienie się do argumentacji zawartej w skardze o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego, którego to modus procedendi nie można w żaden sposób potraktować jako należyte wypełnienie skierowanego w naruszonym przepisie do Sądu obowiązku zawarcia w uzasadnieniu wyroku podstawy prawnej rozstrzygnięcia wraz z jej wyjaśnienie, skutkiem czego jako uprawniony jawi się pogląd, iż Sąd nie rozpoznał istoty niniejszej sprawy, względnie zaskarżone orzeczenie uchyla się od kontroli kasacyjnej,
2) art. 272 § 1 p.p.s.a. poprzez pozostającą w sprzeczności z art. 2 oraz art. 64 ust. 1 Konstytucji RP odmowę zastosowania wykładni rozszerzającej wykładni wyroku TK z dnia 18 lipca 2013 r., sygn. akt SK 18/09, w konsekwencji zaś przyjęcie, że skutki orzeczenia TK ograniczają się do utraty z chwilą ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw RP mocy obowiązującej zakwestionowanej regulacji art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006 r., skutkiem czego Sąd odrzucił przedmiotową skargę o wznowienie,