Skarga kasacyjna na bezczynność Burmistrza L w przedmiocie nierozpoznania wniosku o uchylenie decyzji wymierzających podatek od nieruchomości za lata 2001
Sentencja

II FSK 902/15 P O S T A N O W I E N I E Dnia 16 czerwca 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jerzy Płusa po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "E" sp. z o.o. z siedzibą w L od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SAB/Sz 16/14 w sprawie ze skargi "E. sp. z o.o. z siedzibą w L. na bezczynność Burmistrza L w przedmiocie nierozpoznania wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. o uchylenie decyzji wymierzających podatek od nieruchomości za lata 2001-2012 postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta i Gminy
Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SAB/Sz 16/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił skargę E. sp. z o.o. z siedzibą w L. (dalej jako "Spółka") na bezczynność Burmistrza L. w przedmiocie nierozpoznania wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. o uchylenie decyzji wymierzających podatek od nieruchomości za lata 2001-2012.

Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego postanowienia stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że pismem z dnia 12 sierpnia 2014 r. Spółka została wezwana do usunięcia braków skargi, w terminie 7 dni, pod rygorem jej odrzucenia, w postaci nadesłania odpisu z Rejestru Handlowego aktualnego na dzień wniesienia skargi z dnia 26 lipca 2014 r. oraz nadesłania potwierdzonego przez notariusza, adwokata, radcę prawnego pełnomocnictwa udzielonego J.S., a także do nadesłania przetłumaczonych na język polski załączników do pełnomocnictwa. Mimo upływu zakreślonego terminu Spółka nie uzupełniła braków formalnych skargi. Sąd pierwszej instancji nie uznał bowiem wyjaśnień zawartych w piśmie z dnia 18 sierpnia 2014 r. podpisanym przez pełnomocnika, za uzupełnienie braków skargi. Z tych względów Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), odrzucił skargę.

W skardze kasacyjnej działający w imieniu Spółki pełnomocnik zaskarżył w całości postanowienie wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 3 ust. 1 i 2 pkt 8 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. w związku z art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "k.p.a.", przejawiające się tym, że Sąd w wyniku niewłaściwej kontroli legalności działalności administracji publicznej nie dokonał rozstrzygnięcia merytorycznego w sprawie.

W uzasadnieniu wskazano, że Spółka nie była w stanie przedłożyć do akt sprawy aktualnego odpisu z Rejestru Handlowego oraz potwierdzonego przez radcę prawnego, adwokata, notariusza pełnomocnictwa, a także przetłumaczonych na język polski załączników do pełnomocnictwa z przyczyn obiektywnych niezależnych od Spółki. Działający w imieniu Spółki pełnomocnik we wniesionych pismach wyjaśnił, że Spółka od wielu lat nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie posiada środków finansowych, które umożliwiłyby uzyskanie wymaganych przez Sąd dokumentów. Jedyny udziałowiec Spółki wyjechał do swojego kraju pochodzenia, a jego sytuacja materialna nie pozwala na jakiekolwiek dofinansowanie Spółki, umożliwiające jej prowadzenie działalności gospodarczej. Spółka od wielu lat nie prowadzi ksiąg finansowych i nie składa żadnych dokumentów do urzędu skarbowego, w tym zeznań podatkowych i bilansów. Spółka nie posiada rachunków bankowych, nie dysponuje środkami finansowymi na dokonanie wymaganych opłat, np. opłaty od wniosku o uzyskanie odpisu z Rejestru Handlowego oraz środków finansowych na opłacenie tłumaczenia dokumentów przez tłumacza przysięgłego. Dalej Spółka wskazała, że Sąd, z jednej strony uznaje jej trudną sytuację materialną zwalniając od kosztów sądowych i ustanawiając pełnomocnika z urzędu, a z drugiej strony uniemożliwia skorzystanie z prawa do sądu nakazując dokonanie czynności pociągających za sobą konieczność poniesienia dodatkowych kosztów. Dlatego działający w imieniu Spółki pełnomocnik wyjaśnił w piśmie z dnia 18 sierpnia 2014 r., że dokonał samodzielnego tłumaczenia z języka niemieckiego na język polski dokumentów załączonych do pełnomocnictwa, jednocześnie wnosząc o uznanie tego tłumaczenia za wystarczające. Spółka na poparcie swojego stanowiska wskazała na orzecznictwo sądowe dopuszczające dokumenty obcojęzyczne, nieprzetłumaczone na język polski, jako dowód w postępowaniu podatkowym (wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2012 r. I GSK 164/11, wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 stycznia 2009 r. I SA/Go 914/08), stwierdzając, że z faktu, że ustawa z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim nakłada na organy administracji publicznej obowiązek dokonywania wszelkich czynności urzędowych w języku polskim, nie można wywodzić zakazu dopuszczenia nieprzetłumaczonego dokumentu obcojęzycznego jako dowodu w postępowaniu podatkowym. Czym innym jest bowiem dopuszczenie obcojęzycznego środka dowodowego, jako dowodu w postępowaniu, a czym innym wynikający z ustawy o języku obcym wymóg dokonywania czynności urzędowych przez organ administracji publicznej w języku polskim. Wymóg ten jest realizowany w ten sposób, że czynność urzędowa organu podatkowego polegająca na badaniu treści dokumentu obcojęzycznego wymaga dokonania tłumaczenia dokumentu. Nie zmienia to faktu, że dowodem będzie nadal treść dokumentu obcojęzycznego, a nie jego tłumaczenie. To ostatnie nie zastępuje dokumentu sporządzonego w języku obcym, lecz służy jedynie ustaleniu, jaka jest jego treść. Tak samo jak nie jest dowodem tłumaczenie zeznania świadka, lecz treść zeznania złożonego w języku obcym. Powołując się na treść art. 75 § 1 k.p.a. Spółka wskazała, że przedłożyła poświadczenie pełnomocnictwa udzielone w państwie, w którym dokument został wystawiony poprzez uprawnione organy tego państwa, przetłumaczone przez pełnomocnika we wskazanym wyżej piśmie. Kolejny dokument, przedłożony wraz z pełnomocnictwem to tzw. Apostilla - stanowiąca potwierdzenie dokumentu sporządzonego w jednym państwie umożliwiające legalne użycie dokumentu w innym państwie, zgodnie z Konwencją Haską z dnia 5 października 1961 r., a dokumenty zaopatrzone w klauzulę Apostille uznawane są w Polsce za dokumenty urzędowe. Reasumując, zagraniczne dokumenty urzędowe z klauzulą Apostille mogą zostać przetłumaczone w Polsce w formie dowolnej, przy czym Sąd może wezwać do przedłożenia ich przez tłumacza przysięgłego. W rozpatrywanej sprawie Sąd nie przyjął tłumaczenia treści dokumentów dokonanego przez pełnomocnika, mimo udokumentowanej wiedzy o braku faktycznej możliwości poniesienia przez Spółkę kosztów tłumaczenia przez tłumacza przysięgłego. Sąd tym samym naruszył przepisy postępowania w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż pozbawił Spółkę prawa do kontroli działalności administracji publicznej.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta i Gminy