Zażalenie na postanowienie WSA w Gliwicach w przedmiocie kosztów postępowania zawarte w punkcie 2 wyroku w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej , nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Rypina, , , po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia G. sp. jawna w K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach w przedmiocie kosztów postępowania zawarte w punkcie 2 wyroku z dnia 27 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 792/17 w sprawie ze skargi G. sp. jawna w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 13 maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/3

Wyrokiem z dnia 27 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (sygn. akt I SA/Gl 792/17) w sprawie ze skargi G. sp. jawna w K w punkcie pierwszym wyroku stwierdził nieważność decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 maja 2017 r., a w punkcie drugim zasądził od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 4.707 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Kwota ta obejmuje uiszczony wpis sądowy od skargi (1.990 zł), ½ kosztów zastępstwa procesowego (2.700 zł) oraz opłatę skarbową od udzielonego pełnomocnictwa (17 zł).

W uzasadnieniu powyższego wyroku w odniesieniu do punktu 2 Sąd pierwszej instancji przywołał treść art. 206 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 2017, poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) i uznał, że w sprawie niniejszej doszło do uzasadnionego przypadku odstąpienia od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania. Wojewódzki Sąd wziął pod uwagę, że spółka wniosła cztery skargi, przy czym zarzuty skarg i ich uzasadnienie były tożsame, a to oznacza, że wkład pracy pełnomocnika de facto koncentrował się na podważeniu zasadności opodatkowania pożyczek. Sąd, dokonując analizy przepisu art. 211 i 212 p.p.s.a., uznał przy tym, że użyte w treści art. 206 p.p.s.a. sformułowanie "kosztów postępowania" obejmuje całe koszty postępowania sądowego, w tym koszty zastępstwa procesowego i z tego tytułu zasądził je w ½ części. Natomiast zwrot wydatków obejmuje wydatki, jakie tytułem wynagrodzenia poniosła strona reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, według stawek określonych w odrębnych przepisach. W rozpoznawanej sprawie zastosowano § 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2017 r., poz. 1798).

Na powyższe postanowienie w zakresie kosztów spółka wywiodła zażalenie. Zarzuciła w nim naruszenie przez Sąd pierwszej instancji przepisów postępowania tj.

1. art. 206 p.p.s.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, kiedy skarga została w całości uwzględniona, tj. stwierdzono nieważność zaskarżonej decyzji;

2. § 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714, z późn. zm.) poprzez błędne zastosowanie w sytuacji, kiedy rozporządzenie określa szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, podczas gdy w sprawie akt ten nie ma zastosowania, a rozstrzygnięcie w sprawie sąd powinien wydać w oparciu o rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804, ze zm.);

3. art. 205 § 2 p.p.s.a w zw. z § 2 pkt 6 i § 14 ust. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804, ze zm.) poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na zasądzeniu stawki wynagrodzenia radcy prawnego wynoszącej połowę stawki minimalnej określonej przepisami ww. rozporządzenia, zamiast prawidłowej, minimalnej stawki 5.400 zł;

Strona 1/3