Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w przedmiocie przywrócenie terminu w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie , nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Bogusław Dauter po rozpoznaniu w dniu 14 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 1380/14 w przedmiocie przywrócenie terminu w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. postanawia oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie

1. Postanowieniem z 30 czerwca 2014 r., III SA/Wa 1380/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek J. M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 marca 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżący nie podał żadnych nadzwyczajnych okoliczności, które czyniłyby zasadnym uwzględnienie jego wniosku pomimo upływu terminu z art. 87 § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej jako: "P.p.s.a."). W konsekwencji, przywrócenie skarżącemu terminu do wniesienia skargi jest niedopuszczalne, skoro w dniu wniesienia wniosku upłynął ponad rok od uchybionego terminu, a skarżący nie wskazał żadnych okoliczności świadczących o wyjątkowości sytuacji.

2. W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący zarzucił naruszenie art. 86 § 1 i art. 87 § 5 P.p.s.a. przez ich niezastosowanie i nieprzywrócenie skarżącemu terminu do złożenia skargi na skutek uznania, iż skarżący ponosi winę w uchybieniu terminu bowiem odpowiada za błędy swojego pełnomocnika, a fakt zatajania przez pełnomocnika braku odbioru przesyłki sądowej z wezwaniem do uiszczenia wpisu sądowego nie stanowi szczególnej okoliczności, która pozwalałaby na przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu po upływie roku od uchybienia terminowi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

3. Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak wynika z art. 86 § 1 "P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Należy zauważyć, że pozytywną przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy strony w uchybieniu terminu. Wniosek o przywrócenie terminu powinien zawierać uzasadnienie, w którym strona uprawdopodobni brak winy w przekroczeniu terminu. Kryterium braku winy, jako przesłanki przywracającej termin do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonaniu tej czynności (por. wyrok NSA z 11 lutego 2003 r., II SA 4162/01, Mon. Praw. 2003/8/340). Natomiast zgodnie z art. 87 § 5 P.p.s.a. po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych.

W sprawie nie jest sporne to, że skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi po upływie roku. Przedmiotem sporu pozostaje to, czy sąd pierwszej instancji właściwie ocenił, że podawane przez stronę okoliczności nie stanowiły wyjątkowego przypadku uzasadniającego przywrócenie terminu, o którym mowa w art. 87 § 5 P.p.s.a.

Według Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w pełni podziela argumentację zawartą w postanowieniu z 2 czerwca 2014 r., I FZ 158/14, przedstawioną na gruncie tożsamego stanu prawnego w innej sprawie skarżącego, nie można sądowi pierwszej instancji przypisać błędu w zajętym stanowisku. Powoływane przez stronę okoliczności, tj. zaniechania swojego pracownika nie stanowią szczególnych okoliczności pozwalających na przywrócenie terminu. W orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie już wyjaśniano, że w przypadku, gdy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, przy ustalaniu jej winy w niezachowaniu terminu należy mieć na uwadze działania pełnomocnika oraz to, że zaniedbania osób, którymi on się posługuje, obciążają jego samego, a zatem nie uwalniają one strony od winy w niezachowaniu terminu (por. wyrok NSA z 12 kwietnia 2002 r. I SA/Gd 1676/99, POP 2002, nr 12, poz. 148). W tym stanie rzeczy zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego brak należytej staranności po stronie pełnomocnika skarżącego nie może stanowić o wystąpieniu wyjątkowego przypadku pozwalającego na przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, stosownie do treści przepisu art. 87 § 5 P.p.s.a. Powoływanie się w sprawie na okoliczność zatajania przez swojego pracownika faktu braku skutecznego złożenia skargi nie mogło odnieść zamierzonego skutku. W sprawie nie zostało uprawdopodobnione, że skarżący działaniu takiemu, przy największej nawet staranności, nie mógł zapobiec, gdyż np. zachowanie pełnomocnika miało charakter przestępczy.

Z przytoczonych wyżej względów Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej