Zażalenie na postanowienie WSA w Rzeszowie w sprawie ze skargi na decyzję SKO w K. nr [...] w przedmiocie podatku rolnego za 2008 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Edyta Anyżewska po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia W. i F. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Rz 482/08 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi W. i F. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 31 marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku rolnego za 2008 r. postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 15 stycznia 2009 r. (sygn. akt I SA/Rz 482/08) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę kasacyjną F. i W. S. od wyroku tego Sądu z dnia 21 października 2008 r.

Wraz z doręczeniem odpisu postanowienia skarżący zostali pouczeni o prawie złożenia zażalenia na nie, a także o tym, że zażalenie powinno być sporządzone przez profesjonalnego pełnomocnika. Tym niemniej pismo z dnia 24 stycznia 2009 r., zatytułowane skarga/apelacja - potraktowane przez Sąd jako zażalenie na w/w orzeczenie (po uprzednim zwróceniu się do strony o stosowne wyjaśnienie w tym zakresie) - skarżący sporządzili osobiście.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 16 marca 2009 r. Sąd odrzucił zażalenie F. i W. S. na w/w postanowienie.

Sąd wyjaśnił, że zgodnie z art. 175 § 2 i 3 w zw. z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a., zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być co do zasady sporządzone przez adwokata, radcę prawnego, lub doradcę podatkowego (w sprawach podatkowych). Niedopełnienie obowiązku sporządzenia zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną przez profesjonalnego pełnomocnika jest brakiem nieusuwalnym, powodującym odrzucenie zażalenia w oparciu o art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. Tak też należało uczynić w przedmiotowym przypadku, skoro zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną skarżący sporządzili osobiście.

W piśmie stanowiącym (według oświadczenia strony) zażalenie na powyższe postanowienie (por. k. 105-110 akt sądowych) strona wskazała na brak odniesienia się (przez Sąd wojewódzki) do jej pism z dnia 19 listopada 2008 r. oraz z dnia 24 stycznia 2009 r. Ponadto skarżący stwierdzili, że zaskarżone orzeczenie jest nieuzasadnione, gdyż nie pisali oni odrzuconego zażalenia, a ponadto wskazali na swoją trudną sytuację materialną (uzasadniającą ustanowienie pełnomocnika) i zasadność skargi do Sądu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Poprawność zaskarżonego postanowienia (z dnia 16 marca 2009 r.) nie budzi wątpliwości w świetle jednoznacznego brzmienia przytoczonego wyżej art. 194 § 4 P.p.s.a. Zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną objęte jest - podobnie jak sama skarga kasacyjna - tzw. przymusem adwokackim. Oznacza to, że brak sporządzenia takiego zażalenia przez jedną z w/w osób do tego uprawnionych na mocy art. 194 § 4 P.p.s.a. (żadną z nich nie są skarżący) wyklucza możliwość jego merytorycznego rozpatrzenia. Jest ono w takiej sytuacji niedopuszczalne i podlega odrzuceniu przez wojewódzki sąd administracyjny na mocy powołanych wyżej art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.

Powyższej oceny nie podważają w żaden sposób wywody niniejszego zażalenia.

Niezrozumiałe jest twierdzenie, iż skarżący "nie pisali" odrzuconego zażalenia, skoro pismo z dnia 24 stycznia 2009 r. zostało przez nich podpisane (k. 84 akt sądowych).

Nie budzi też wątpliwości potraktowanie tego pisma przez Sąd wojewódzki jako zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną z dnia 15 stycznia 2009 r. Sąd wezwał bowiem skarżących do sprecyzowania formy procesowej tego pisma pod rygorem potraktowania go jako zażalenia na w/w orzeczenie (k. 88-89 akt sądowych). Skarżący nie ustosunkowali się zaś do tego wezwania w sposób jednoznaczny (k. 91 akt sądowych), co uprawniało Sąd do postąpienia zgodnie ze wskazanym rygorem.

Niezrozumiałe jest również twierdzenie, że Sąd wojewódzki nie odniósł się ("zalega z odpowiedzią") do pisma z dnia z dnia 24 stycznia 2009 r., skoro formalną reakcją na to pismo (potraktowane jako zażalenie) było zaskarżone obecnie postanowienie.

Natomiast wywód strony nawiązujący do braku odniesienia się przez Sąd do jej zażalenia z dnia 19 listopada 2008 r. (potraktowanego następnie jako skarga kasacyjna i odrzuconego) nie ma żadnego związku z przedmiotem niniejszego postępowania zażaleniowego, w którym Sąd kasacyjny bada jedynie poprawność zaskarżonego postanowienia z dnia 16 marca 2009 r. Analogicznie nie mają związku z przedmiotem orzekania w niniejszym postępowaniu zażaleniowym wywody dotyczące motywów skargi do Sądu pierwszej instancji oraz możliwości ustanowienia na rzecz skarżących (w ramach prawa pomocy) profesjonalnego pełnomocnika w sprawie.

Podstawę prawną niniejszego orzeczenia, oddalającego zażalenie, stanowiły art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.

Strona 1/1