Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Zbigniew Kmieciak po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia S. D. na zarządzenie Przewodniczącego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 16 lutego 2009 r. sygn.akt. I SA/Go 780/08 w zakresie pozostawienia pisma bez rozpoznania w sprawie ze skargi S. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia 31 lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku od posiadania psa za 2004 r. postanawia: uchylić zaskarżone zarządzenie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gorzowie Wielkopolskim.
Postanowieniem z dnia 22 grudnia 2008 r. sygn.akt I SA/Go 780/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim przyznał skarżącemu S. D. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od wpisu od skargi w części przekraczającej 50 zł. Skarżący w dniu 12 stycznia 2009 r. skierował do Sądu pismo zwane "oświadczeniem", w którym m.inn. wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych. Sąd zarządzeniem z dnia 15 stycznia 2009 r. wezwał skarżącego o nadesłanie informacji, czy złożone "oświadczenie" jest zażaleniem na postanowienie z dnia 22 grudnia 2008 r. czy też innym pismem w sprawie i zakresie skarżącemu termin 7 dni na dokonanie powyższej czynności pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania. Zarządzenie zostało doręczone małżonce skarżącego w dniu 19 stycznia 2009 r. Zarządzeniem z dnia 16 lutego 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim pozostawił bez rozpoznania pismo skarżącego, zatytułowane "oświadczenie", w uzasadnieniu podając, że skarżący, mimo wezwania w zakreślonym przez Sąd terminie nie udzielił żądanych wyjaśnień. W uzasadnieniu Sąd wskazał art. 46 i 49 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.), wyjaśniając, że pismo zwane "oświadczeniem" nie spełnia warunków formalnych. Zarządzenie to zostało doręczone skarżącemu w dniu 19 lutego 2009 r.
Skarżący w dniu 23 lutego 2009 r. wniósł zażalenie na zarządzenie z dnia 16 lutego 2009 r. wskazując, że jego zażalenie nie zostało rozpoznane.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Należy wskazać, że art. 46 p.p.s.a. wskazuje warunki jakie musze być spełnione przez każde pismo wpływające do sądu. Z treści pisma skarżącego zwanego "oświadczeniem" wynika, że określił treści wniosku stanowiącego przedmiot pisma w sposób pozwalający na jego zakwalifikowanie jako jednej z czynności stanowiącej wszczęcie postępowania w rozumieniu przepisów p.p.s.a wprost pisząc "Proszę o zwolnienie od kosztów sądowych". Stwierdza, że "(...) moje dochody zwiększyły się o 8 zł, a wydatki wzrosły o 150 zł na skutek wzrostu opłat za wszelkie media, leki i żywność". W związku z tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim powinien zakwalifikować pismo skarżącego zgodnie z treścią żądania i rozpoznać je w tym trybie. Naczelny Sąd Administracyjny podziela opinię Sądu Najwyższego wyrażoną w postanowieniu z dnia 8 grudnia 1997 r., III CKN 289/97, iż niewłaściwe oznaczenie rodzaju pisma nie może wywoływać dla strony ujemnych skutków, jeżeli z treści pisma wynika, jak jest jego rodzaj, a każde pismo, niezależnie od tego, jakie oznaczenie nada mu strona, winno być rozpoznane zgodnie z intencją strony zawartą w treści pisma. Skoro z treści pisma wynika, że zamiarem strony było zwolnienie od kosztów sądowych, należało potraktować je, mimo błędnego nazwania "oświadczeniem" jako zażalenie. Niewłaściwe oznaczenie rodzaju pisma nie może bowiem wywołać dla strony ujemnych skutków, jeżeli z treści pisma wynika, jaki jest jego rodzaj. Stanowisko takie zajmował Naczelny Sąd Administracyjny wielokrotnie, m.in. w orzeczeniach o sygn. akt I FZ 292/08, II OSK 1790/06, II FZ 793/06, w związku z czym Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela stanowiska wyrażonego w przytoczonym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim orzeczeniu o sygn. akt I SA/Go 780/08. Skoro wniesiony środek był w istocie zażaleniem należało stosownie go rozpoznać. Niecelowe więc było dalsze działanie Sądu, kierującego się nadmiernym formalizmem, prowadzące w efekcie do wydania zarządzenia z dnia 16 lutego 2009 r. pozostawiające pismo bez rozpoznania.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 198 i197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji