Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grzegorz Krzymień po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Krzysztofa B. od zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Łd 129/07 w zakresie wpisu od skargi w sprawie ze skargi Krzysztofa B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 24 listopada 2006 r., (...) w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów postanawia 1) uchylić zaskarżone zarządzenie, 2) oddalić wniosek o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Decyzją z dnia 24 listopada 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. ustalającą Krzysztofowi B. zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 r. od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez ten organ. Od powyższej decyzji Skarżący wniósł do Sądu skargę uiszczając w tym samym dniu wpis stały w wysokości 500 zł. Przewodniczący Wydziału I WSA w Łodzi wezwał Stronę do określenia wartości przedmiotu zaskarżenia, a następnie zarządzeniem z dnia 19 lutego 2007 r. do uzupełnienia wpisu stosunkowego w kwocie 1.500 zł.
Od powyższego zarządzenia Skarżący wniósł zażalenie żądając jego uchylenia, ustalenia wpisu stałego w kwocie 200 zł oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego. Uzasadniając powyższe żądanie podkreślono, iż tylko decyzja wymiarowa, która ustala lub określa zobowiązanie podatkowe może być potraktowana jako akt kreujący należność pieniężną w określonej wysokości i w tym przypadku można by wskazać na wartość przedmiotu skargi, od której mógłby być obliczony wpis stosunkowy. Zdaniem autora zażalenia, skoro zaskarżona decyzja uchyliła poprzednią decyzję w sprawie, to winna być zakwalifikowana do katalogu spraw wymienionych w par. 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 221 poz. 2193/, czego konsekwencją jest obowiązek uiszczenia wpisu stałego w wysokości 200 zł, a Skarżący jedynie z ostrożności uiścił wpis w wysokości 500 zł z uwagi na niejasne sformułowanie par. 2 ust. 2 pkt 12 powołanego rozporządzenia. Wątpliwości Strony budzi zagadnienie, jakie kategorie spraw są przedmiotem powołanej regulacji, ponieważ uznanie, że wszystkich zobowiązań podatkowych wykluczałoby zastosowanie - w jej ocenie - par. 1 rozporządzenia.
Rozpoznając zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Badając zgodność z prawem kwestionowanego postanowienia, w pierwszym rzędzie należało zwrócić uwagę na charakter zaskarżonej do Sądu I instancji decyzji, tj. czy jej przedmiotem była "należność pieniężna" w rozumieniu art. 216 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ dalej w skrócie "p.p.s.a.". Stosownie bowiem do tego przepisu, jeżeli przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna, stanowi ona wartość przedmiotu zaskarżenia.
W tym też kontekście należało zauważyć, iż użyte w art. 216 p.p.s.a. sformułowanie "jeżeli przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna", jest wyrażeniem nieostrym i stanowi pewnego rodzaju uproszczenie. Przedmiotem zaskarżenia nie mogą być bowiem należności pieniężne, ale akty i czynności wymienione w art. 3 par. 2 i 3 p.p.s.a. /por. A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, B. Dauter, B. Gruszczyński: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz; Zakamycze 2005 r., s. 536 i 537/. Dlatego bardziej trafne jest określenie spraw, o których mowa w art. 216 p.p.s.a. jako spraw w których przedmiotem zaskarżenia są akty lub czynności kreujące określoną należność pieniężną, bądź stwierdzające jej istnienie.