Wskazana czynność Przewodniczącego nie miała charakteru dyskryminującego stronę skarżącą (wbrew jej przekonaniu), lecz była jego obowiązkiem, wynikającym wprost z cytowanych wyżej przepisów ustawy. Natomiast obowiązek ponoszenia przez stronę kosztów procesu jest również niezależny od Sądu i wynika bezpośrednio z art. 199 P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Poprawności zastosowania wszystkich omawianych wyżej przepisów w zaskarżonym obecnie zarządzeniu nie podważają w żaden sposób wywody zawarte w zażaleniu. Tym bardziej, że w rozpoznawanym środku odwoławczym skarżąca wyraża przede wszystkim swoje niezadowolenie z dotychczasowego przebiegu postępowania przed Sądem pierwszej instancji, nie podając przy tym argumentacji prawnej, która miałaby wspierać tezę o braku podstaw do pobierania od niej opłaty sądowej. Tak sformułowana argumentacja (jak i związane z nią wnioski) nie koresponduje zatem z treścią w/w zarządzenia i nie ma żadnego związku z jego podstawą prawną, a tym samym nie może zostać uznana za prawidłową w świetle art. 176 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. Stosownie do tych przepisów autor zażalenia powinien bowiem wykazać z jakich względów zaskarżone orzeczenie narusza prawo.
Końcowo w tej części uzasadnienia podkreślić należy, iż w kwestionowanym zarządzeniu powołano właściwe jego podstawy prawne, a także zawarto stosowne pouczenia (o terminie opłacenia wpisu, jego wysokości i rygorze nieuiszczenia tejże opłaty). Właściwie też określono adresatów zarządzenia zobligowanych do solidarnego uiszczenia wymaganych ustawowo kosztów.
W tym stanie rzeczy nie ma żadnych podstaw do tego by twierdzić, że zarządzenie to było nieprawidłowe.
Z tych przyczyn zażalenie należało oddalić, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 P.p.s.a.