Skarżący złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach zażalenie na postanowienie z dnia 11 maja 2009 r. odrzucające zażalenie na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego Wydziału z dnia 15 kwietnia 2009 r. w przedmiocie ponownego wezwania do uiszczenia wpisu sądowego. Postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach nie dotyczyło więc sensu stricte kosztów sądowych, a tym samym wniesione od niego zażalenie nie było zwolnione od opłat sądowych, o czym stanowi art. 227 § 2 p.p.s.a. Powodem odrzucenia zażalenia nie był też brak należytego jego opłacenia, przez co zażalenie od tego postanowienia nie było, na podstawie art. 220 § 4 p.p.s.a., wolne od wpisu sądowego. W związku z tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach słusznie przyjął, iż złożone przez skarżących zażalenie od postanowienia z dnia 11 maja 2009 r. podlega wpisowi stałemu w wysokości 100,00 zł (§ 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia).
Stąd też chcąc nadać bieg zażaleniu Sąd był zobowiązany do wezwania skarżących do uiszczenia od niego wpisu sądowego.
Zgodnie bowiem z art. 220 p.p.s.a. sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata (§ 1). W takiej sytuacji przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem odrzucenia zażalenia uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania (§ 3).
Wobec powyższego należy uznać, iż Zastępca Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach słusznie wezwał skarżących do uiszczenia wpisu od zażalenia.
Końcowo odnosząc się do argumentacji i wniosków z nią związanych, wskazujących na nieprawidłowości w prowadzonym postępowania, należy stwierdzić, iż wykracza to poza granice przedmiotowej sprawy. Przedmiotem niniejszego postępowanie jest bowiem zażalenia skarżących na zarządzenie wzywające do uiszczenia wpisu sądowego, co oznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny na tym etapie postępowania nie może "wkraczać" w sprawę będącą przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.
Ponadto poza kognicją sądu administracyjnego pozostaje wypowiadanie się na temat wniosku skarżących o zasądzenie odszkodowania tytułem zadośćuczynienia za nieprawidłowo prowadzone postępowanie. W myśl art. 2 p.p.s.a. sądy administracyjne są kompetentne jedynie do rozpoznawania spraw sądowoadministracyjnych, których uszczegółowienie znajduje wyraz w art. 3 i art. 4 powołanej ustawy oraz innych przepisach szczególnych.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 p.p.s.a., w związku z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a. i art. 198 p.p.s.a. postanowił zażalenie oddalić.