Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, , , po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Po 846/17 w zakresie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Burmistrza T. z dnia 21 marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Po 846/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: "WSA") odmówił E. Sp. z o.o. w P. (dalej: "Spółka") przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej. Podstawą prawną wydanego orzeczenia był art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.").
Ze stanu faktycznego przedstawionego przez WSA wynika, że wyrokiem z dnia 13 grudnia 2017 r. WSA oddalił skargę Spółki na wskazaną w rubrum niniejszego orzeczenia interpretację indywidualną Burmistrza T. W dniu 22 lutego 2018 r. Spółka, reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła skargę kasacyjną od powyższego orzeczenia. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I z dnia 5 marca 2018 r. pełnomocnik Spółki został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej w terminie 7 dni pod rygorem jej odrzucenia, poprzez złożenie wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie, bądź oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy. Odpis powyższego zarządzenia został skutecznie doręczony na wskazany przez pełnomocnika adres kancelarii adwokackiej w dniu 14 marca 2018 r. Wyznaczony w nim termin upłynął bezskutecznie w dniu 21 marca 2018 r. Wnioskiem z dnia 27 marca 2018 r. pełnomocnik Spółki wystąpił do WSA o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej. W argumentacji wniosku podniósł, że w terminie otwartym do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej do dnia 19 marca 2018 r. przebywał na urlopie zagranicznym na Wyspach Zielonego Przylądka, a po powrocie do kraju uległ nagłej chorobie, która uniemożliwiła mu wywiązanie się w zakreślonym przez WSA terminie z nałożonego na niego obowiązku procesowego.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia WSA uznał, że pełnomocnik Spółki nie wykazał braku winy w uchybieniu terminu do usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej, a zatem brak było podstaw, aby rozpoznać przedmiotowy wniosek zgodnie z jego oczekiwaniami. Na gruncie niniejszej sprawy uzupełnienie braków formalnych nie wymagało osobistego stawiennictwa pełnomocnika Spółki w żadnym sądzie administracyjnym. Korespondencja sądowa była skierowana na adres kancelarii adwokackiej i została odebrana przez adwokata, a nałożony na pełnomocnika obowiązek procesowy sprowadzał się jedynie do złożenia wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie, bądź oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy. Nie wymagał zatem w istocie wielkiego nakładu pracy, gdyż sprowadzał się do sporządzenia jednozdaniowego oświadczenia. WSA zauważył, że jakkolwiek z zaświadczenia lekarskiego z dnia 19 marca 2018 r. wynika, że pełnomocnik Spółki miał nakaz leżenia w łóżku i zakaz kontaktu z osobami trzecimi, to jednak całokształt okoliczności rozpoznawanej sprawy wskazuje, że nic nie stało na przeszkodzie, aby pełnomocnik, celem usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej w terminie posłużył się, czy też skorzystał z pomocy innej osoby (innego zawodowego pełnomocnika świadczącego usługi prawne w kancelarii adwokackiej, na adres której doręczono wezwanie) w dokonaniu żądanej przez WSA czynności procesowej. Trudno przyjąć, zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i w realiach otaczającej rzeczywistości, że pełnomocnik Spółki, nawet podczas choroby, pozbawiony był kontaktu (np. telefonicznego lub emailowego) z innymi osobami (pracownikami wspomnianej kancelarii adwokackiej), z pomocy których mógłby ewentualnie skorzystać.