Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Edyta Anyżewska po rozpoznaniu w dniu 18 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia T. Z. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 lipca 2008 r. sygn. akt I SA/Po 1583/07 w zakresie wezwania do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi T. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 21 sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji ostatecznej w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2007 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 3 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Po 1583/07, Przewodniczący Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wezwał T. Z. do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 100 zł, w terminie siedmiu dni od daty doręczenia w/w zarządzenia, pod rygorem odrzucenia skargi.
Jako podstawę prawną zarządzenia powołano art. 220 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a., a także § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193 ze zm.).
W zażaleniu na powołane zarządzenie strona wskazała na swoją skomplikowaną sytuację życiową (materialną i zdrowotną). W ocenie skarżącej żądanie od niej w/w opłaty sądowej jest kolejnym przejawem jej dyskryminacji przez organy państwowe.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem skargi do Sądu wojewódzkiego jest decyzja organu podatkowego wydana w przedmiocie zmiany ostatecznej decyzji w sprawie wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego za 2007 r. (z kwoty 200 zł do kwoty 33 zł). Nie budzi zatem wątpliwości, że jest to decyzja dotycząca należności pieniężnej.
Wobec tego zauważyć trzeba, że od pisma wszczynającego postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji (art. 230 § 1 P.p.s.a.), którym jest m.in. skarga (art. 230 § 2 P.p.s.a.), pobierany jest wpis stosunkowy, jeżeli przedmiotem zaskarżenia jest akt prawny (np. decyzja) lub czynność dotyczące należności pieniężnej (art. 3 § 2 w zw. z art. 231 P.p.s.a.).
W tym nie budzącym wątpliwości stanie prawnym, stosownie do art. 220 § 1 i § 3 P.p.s.a., Przewodniczący Wydziału miał obowiązek wezwać stronę do opłacenia wpisu sądowego od skargi, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania (odpisu zarządzenia), pod rygorem jej odrzucenia, co też uczynił, postępując zgodnie z dyspozycją w/w przepisów. Zgodnie bowiem z przywołaną regulacją Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2 i 3, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. W razie bezskutecznego upływu tego terminu przewodniczący wydaje zarządzenie o pozostawieniu pisma bez rozpoznania (§ 1). Skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd (§ 3).
Wskazana czynność Przewodniczącego nie miała charakteru dyskryminującego skarżącą (wbrew jej przekonaniu), lecz była jego obowiązkiem, wynikającym wprost z cytowanych wyżej przepisów ustawy. Natomiast obowiązek ponoszenia przez skarżącą kosztów procesu jest również niezależny od Sądu i wynika bezpośrednio z art. 199 P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.