Dnia 11 marca 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA: Anna Świderska po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 20 października 2009 roku sygn. akt I SA/Go 334/09 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M. K. na postanowienie Burmistrza S. z dnia 21 kwietnia 2009 roku nr [...] w przedmiocie: umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku od spadków i darowizn postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 20 października 2009 r., sygn. akt I SA/Go 334/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odmówił M. K. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na postanowienie Burmistrza S. z dnia 21 kwietnia 2009 roku odmawiające zgody na umorzenie zaległości podatkowej z tytułu podatku od spadków i darowizn. W motywach orzeczenia sąd wyjaśnił, że przedmiotowe postanowienie wraz z uzasadnieniem i pouczeniem zostało doręczone skarżącemu w trybie doręczenia zastępczego - za pośrednictwem matki - w dniu 29 kwietnia 2009 roku. Termin do wniesienia skargi minął skarżącemu w dniu 29 maja 2009 roku. W dniu 2 czerwca 2009 roku do sądu wpłynęła skarga podatnika wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu zgłoszonego wniosku skarżący wskazał, iż postanowienie Burmistrza S. otrzymał od matki dopiero w dniu 1 czerwca 2009 roku na sutek jej zapomnienia. Zarządzeniem z dnia 3 września 2009 roku skarżący został wezwany do przedłożenia pisemnego oświadczenia matki na okoliczność kiedy przekazała sporne postanowienie synowi wraz z podaniem powodów, dla których nie uczyniła tego niezwłocznie. W odpowiedzi na wezwanie skarżący wniósł o przesłanie mu kserokopii pisma, w związku z którym otrzymał wezwanie wskazując, iż jednocześnie przed WSA toczy kilka spraw sądowych i nie rozumie skierowanego do niego wezwania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uznał, że wniosek strony nie jest zasadny bowiem okoliczności w nim wskazane nie uprawdopodabniają jej twierdzenia o braku winy w niedochowaniu terminu do wniesienia skargi. Sąd podkreślił, iż skarżący nie przedstawił oświadczenia matki potwierdzającego argumentację wniosku o przywrócenie terminu tłumacząc to faktem niezrozumienia skierowanego do niego wezwania oraz wielością toczonych równolegle spraw sądowych. W skierowanym do skarżącego wezwaniu z dnia 4 września 2009 roku wyraźnie zaznaczono, iż sprawa dotyczy "skargi M. K. na postanowienie Burmistrza S. z dnia 21 kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zgody na umorzenie zaległości podatkowej z tytułu podatku od spadku i darowizn", wskazano w nim także sygnaturę akt sprawy oraz sprecyzowano czyje i jakiej treści oświadczenie skarżący winien przedłożyć. Mimo twierdzeń wnioskodawcy, poza postępowaniem w niniejszej sprawie, w chwili odbioru przez skarżącego przedmiotowego wezwania, przed WSA w Gorzowie Wielkopolskim toczyło się tylko to jedno postępowanie, w którym stroną był M. K. Brak oświadczenia matki nie pozwolił sądowi na przyjęcie, iż skarżący istotnie otrzymał od niej postanowienie Burmistrza S. w dniu 1 czerwca 2009 r. W tych okolicznościach brak było podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego bowiem powołana w nim okoliczność nieterminowego przekazania skarżonego postanowienia nie została przez wnioskodawcę w żaden sposób uprawdopodobniona i wynika jedynie z jego twierdzeń zawartych w uzasadnieniu wniosku.
W dniu 29 października 2009 roku podatnik wniósł zażalenie na powyższe postanowienie domagając się jego uchylenia lub zmiany i orzeczenia o przywróceniu terminu do wniesienia skargi. Podniósł, że nie przedłożył oświadczenia matki ponieważ sąd bliżej nie sprecyzował jakiej treści oświadczenia żąda. Ponadto wskazał, że przed WSA w Gorzowie Wielkopolskim z jego udziałem toczyło się równocześnie kilka postępowań i trudno było mu ustalić, której sprawy dotyczyć miało oświadczenie matki. Sądowi I instancji zarzucił także nieuzasadnione treścią przepisu przyjęcie, iż skarżący powinien udowodnić, a nie uprawdopodobnić okoliczności, na które wskazuje we wniosku o przywrócenie terminu.