Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, , , po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia R. K., M. K., H. P. na postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lutego 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2639/13 w sprawie ze skargi R. K., M. K., H. P. na decyzję Rady Miasta Stołecznego W. z dnia 7 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie skargi na uchwałę rady miasta w sprawie opłat za odbiór odpadów komunalnych postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 19 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2639/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pozostawił wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania w sprawie ze skargi R. K., M. K. oraz H. P. (dalej: skarżący), w imieniu których występuje Stowarzyszenie Interesu Społecznego "W." z siedzibą w W.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji podał, że pismem z dnia 27 maja 2013 r. skarżący, w imieniu których występuje Stowarzyszenie Interesu Społecznego "W." z siedzibą w W. wnieśli skargę na uchwałę Rady Miasta Stołecznego W. z dnia 7 marca 2013 r. w przedmiocie opłat za odbiór odpadów komunalnych.
Następnie Stowarzyszenie wniosło w imieniu R. K. o przyznanie prawa pomocy.
W odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPF, w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania oraz nadesłania dodatkowych dokumentów dotyczących sytuacji finansowej skarżącego, Stowarzyszenie odesłało niewypełniony formularz PPF, wskazując iż nie składało wniosku o przyznanie prawa pomocy w imieniu osoby fizycznej lecz jako osoba prawna reprezentująca osoby fizyczne w niniejszym postępowaniu.
Z uwagi na powyższe referendarz sądowy pozostawił zarządzeniem wniosek R. K. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Stowarzyszenie wniosło w imieniu R. K. sprzeciw od wyżej wymienionego zarządzenia, wskazując, że R. K. nie zwracał się z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, zaś wniosek taki Stowarzyszenie złożyło w imieniu własnym jako osoba prawna reprezentująca osoby fizyczne.
Sąd I instancji, biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sprawy, wobec nie wykonania przez skarżącego wezwania referendarza sądowego, pozostawił wniosek skarżącego bez rozpoznania stosownie do treści art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.), zgodnie z którym wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania.
W zażaleniu na powyższe postanowienie wskazano, że wniosek o przyznanie prawa pomocy złożyło Stowarzyszenie Interesu Społecznego "W." jako osoba prawna reprezentująca trzy osoby fizyczne. Zdaniem Stowarzyszenia bowiem postępowanie dotyczy skargi osoby prawnej reprezentującej osoby fizyczne, a nie skargi osób fizycznych reprezentowanych przez Stowarzyszenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 245 § 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika. Może być przyznane jeśli strona wykaże niezdolność do poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania. Natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym stosownie do art. 245 § 3 p.p.s.a. obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie pełnomocnika. Następuje wtedy, kiedy strona wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie lub rodziny. Celem instytucji prawa pomocy jest zapewnienie prawa do sądu i możliwości obrony swoich racji osobom, które znajdują się w sytuacji finansowej uniemożliwiającej im poniesienie kosztów z tym związanych.