Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grzegorz Borkowski po rozpoznaniu w dniu 25 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia I. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Lu 168/07 w przedmiocie przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi I. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 15 grudnia 2006 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Lu 168/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił wniosek I. S. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi.
W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału tego Sądu z dnia 20 lutego 2007 r. (doręczonym w dniu 28 lutego 2007 r.) I. S. została wezwana do uiszczenia kwoty 400 zł tytułem uzupełnienia wpisu od skargi, w terminie siedmiu dni od doręczenia niniejszego pisma, pod rygorem odrzucenia wniesionego środka zaskarżenia.
W dniu 13 marca 2007 r. strona uiściła należną opłatę sądową, a następnie pismem z dnia 31 marca 2007 r. wniosła o przywrócenie terminu do "rozpatrzenia skargi, gdyby miało miejsce przekroczenie terminu do wpłaty".
W odpowiedzi na wezwanie Sądu do wyjaśnienia przyczyn uchybienia terminowi, skarżąca podniosła, że opóźnienie było spowodowane długotrwałą i dotkliwą chorobą - depresją, która uniemożliwia normalne funkcjonowanie.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd argumentował, że wniosek skarżącej został złożony z uchybieniem ustawowego siedmiodniowego terminu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie I. S. prosiła o uwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu powołując się na swój zły stan zdrowia i chorobę (depresję napadową) utrudniającą podejmowanie czynności procesowych.
Na potwierdzenie swojego stanowiska skarżąca przedstawiła zaświadczenie o stanie zdrowia, kartę informacyjną leczenia szpitalnego oraz świadectwo lekarskie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie należy wskazać, że regułą w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest bezskuteczność czynności podjętych przez stronę po terminie. Zasada ta nie ma jednakże charakteru bezwzględnego. Przepisy art. 86 § 1 zd. 1 oraz art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dają bowiem możliwość przywrócenia terminu przez sąd na wniosek strony pod warunkiem, iż uprawdopodobni ona brak swojej winy w opóźnieniu.
Stosownie do art. 87 § 1 powołanej ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu należy złożyć do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu.
Na gruncie rozpatrywanej sprawy poza sporem pozostaje, że w dniu 13 marca 2007 r. skarżąca uiściła kwotę 400 zł stanowiącą uzupełnienie wpisu od skargi. Okoliczność ta znajduje potwierdzenie w aktach sądowych (k. 19 i 24 akt).
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd pierwszej instancji prawidłowo przyjął wskazaną wyżej datę za moment ustania przyczyny uchybienia terminu. Z tą chwilą strona dokonała żądanej wpłaty, a zatem możliwe było również podjęcie działań zmierzających do przywrócenia terminu.
W świetle powyższego należy stwierdzić, iż zgłoszenie żądania o przywrócenie terminu w dniu 31 marca 2006 r. nastąpiło po upływie przewidzianego do dokonania danej czynności siedmiodniowego terminu. Spóźniony wniosek o przywrócenie terminu podlega odrzuceniu przez sąd zgodnie z art. 88 zd. 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Argumentacja skarżącej, która wskazuje na depresję jako przyczynę usprawiedliwiającą nieterminowe dokonywanie czynności procesowych, nie może zostać wzięta pod uwagę. Wniesienie spóźnionego wniosku o przywrócenie terminu wyklucza bowiem jego merytoryczne rozpoznanie. Dokonywanie oceny, czy strona uprawdopodobniła brak swojej winy w uchybieniu terminu nie jest zatem możliwe.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.