Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Stefan Babiarz po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 września 2007 r. sygn. akt I SA/Łd 549/07 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 6 lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania podatkowego w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt I SA/Łd 549/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił zażalenie A. W. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 31 lipca 2007 r. w przedmiocie uiszczenia wpisu sądowego w sprawie z jej skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 6 lutego 2007 r., [...] w przedmiocie umorzenia postępowania podatkowego w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r.
Wskazał, że zarządzeniem z dnia 8 sierpnia 2007 r. Przewodniczący Wydziału I wezwał skarżącą do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 200 zł, w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia. Jak wynika z załączonego do akt sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki zawierającej w/w zarządzenie, jego odpis został doręczony skarżącej w dniu 20 sierpnia 2007 r. W dniu 7 września 2007 r. podatniczka złożyła pismo zatytułowane "sprzeciw od zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu". W piśmie tym odwołała się wprost do powyższego zarządzenia z dnia 8 sierpnia 2007 r., wskazując jednak inną datę jego wydania (31 lipca 2007 r.). W uzasadnieniu zakwestionowała prawidłowość rozdzielenia jej skargi z dnia 19 marca 2007 r. na dwie sprawy toczące się przed tutejszym sądem pod sygn. akt I SAIŁd 548/07 i I SA/Łd 549/07. Jej zdaniem sprawy te powinny być rozpoznane łącznie, pod jedną sygnaturą. Uznała, że nie składała skargi w sprawie I SA/Łd 549/07, a zatem nie ma obowiązku uiszczać wpisu sądowego w tej sprawie.
Sąd pierwszej instancji zważył, że w niniejszej sprawie Przewodniczący Wydziału wezwał skarżącą do uiszczenia wpisu zarządzeniem z dnia 8 sierpnia 2007 r. i jak należy przyjąć, to właśnie to zarządzenie, zgodnie z intencją strony, zostało przez nią zaskarżone. Potraktował pismo strony jako zażalenie na to zarządzenie i je odrzucił jako złożone po terminie.
W zażaleniu na powyższe postanowienie podatniczka w obszernych wywodach wniosła o uznanie doręczenia postanowień z dnia 27 września 2007 r. za bezskuteczne, gdyż nie jest stroną postępowania i stwierdzenia jego nieważności, wyznaczenie dodatkowego terminu w celu rozpoznania jej skargi z dnia 7 września 2007 r., której przedmiotem jest niezgodne z prawem rozdzielenie skargi z dnia 16 marca 2007 r. i żądanie wpisu od skargi, której nie złożyła. Wniosła także o rozpatrzenie jej skarg o wznowienie postępowania w sprawach o sygn. akt II FZ 298/07 i II FZ 299/07. Stwierdziła, że nie wnosiła skargi w przedmiocie umorzenia postępowania podatkowego, ale o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 6 lutego 2007 r., w której nie jest stroną ponieważ takie postępowanie nie zostało wszczęte ani z urzędu ani na jej wniosek.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 194 § 2 p.p.s.a. zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia, zaś z art. 198 p.p.s.a. wynika, że przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio do zażaleń na zarządzenia przewodniczącego, jeżeli ustawa przewiduje wniesienie zażalenia. W niniejszej sprawie podatniczka otrzymała zarządzenie w dniu 20 sierpnia 2007 r., zaś zażalenie na nie złożyła w dniu 7 września 2007 r. Tym samym uchybiła terminowi do jego zaskarżenia. Słusznie więc WSA środek odwoławczy strony odrzucił.
Na marginesie należy wskazać, że skarga strony została złożona na dwie decyzje z dnia 6 lutego 2007 r., nr [...] i [...], a więc zasadne było ich rozdzielenie i rozpoznawanie pod dwoma różnymi sygnaturami. Pismo to zostało sporządzone i podpisane przez A. W., słusznie więc to do niej WSA skierował wezwania i postanowienia odnoszące się do wpisu od skargi.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.