Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Bogdan Lubiński po rozpoznaniu w dniu 25 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia S. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 309/18 w zakresie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi S. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 21 lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia w sprawie ze skargi S. M. (zwanego dalej "Skarżącym") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 21 lutego 2018 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2015 r.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 17 maja 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W dniu 13 czerwca 2018 r. Skarżący wniósł zażalenie na ww. postanowienie Sądu.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 15 czerwca 2018 r. wezwano stronę do usunięcia braków formalnych zażalenia poprzez jego podpisanie lub nadesłanie podpisanego odpisu zażalenia, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia.
Wezwanie doręczono na adres strony dnia 29 czerwca 2018 r., jednak w zakreślonym terminie strona nie uzupełniła braków formalnych zażalenia.
Pismem z dnia 10 lipca 2018 r. Skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia. Wyjaśnił, że choć odebrał wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi dnia 29 czerwca 2018 r., to nie uzupełnił ich w zakreślonym terminie, ponadto wskazał, że dnia 6 lipca 2018 r. przebywał za granicą u swoich kontrahentów, na dowód czego przedstawił kserokopię elektronicznych biletów lotniczych potwierdzających przelot strony z Z. do M. oraz M. do P. w dniu 6 lipca 2018 r.
Do wniosku dołączono ponadto podpisany egzemplarz zażalenia.
W ocenie WSA, Skarżący odbierając dnia 29 czerwca 2018 r. wezwanie do uzupełnienia braków formalnych zażalenia miał świadomość do uzupełnienia jakich braków oraz w jakim terminie został wezwany, którego to faktu w złożonym zażaleniu sam nie neguje. Wyjazd zagraniczny przypadający w terminie zakreślonym do dokonania czynności procesowej nie może stanowić przeszkody, bez względu na jego służbowy czy też prywatny charakter, która stronie postępowania należycie dbającej o swoje interesy uniemożliwia jej dokonanie. Skarżący może oczywiście wywiązać się z nałożonego obowiązku również ostatniego dnia zakreślonego terminu (6 lipca 2018 r.), to jednak decydując się na wyjazd za granicę w tym czasie powinien zadbać o takie zorganizowanie własnych spraw, aby podczas jego nieobecności interesy Skarżącego w toku toczącego się postępowania nie doznały uszczerbku.
Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 - zwanej dalej "p.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Natomiast z brzmienia art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a., wynika, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przywrócenie terminu może nastąpić, gdy spełnione zostały łącznie trzy przesłanki: wniosek o przywrócenie terminu został złożony w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu; zainteresowany uprawdopodobnił, że uchybił terminowi bez swojej winy; dopełniona została czynność, dla której określony był termin. Brak jednej z tych przesłanek uniemożliwia przywrócenie terminu. Pozytywną przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy strony w uchybieniu terminu. Brak winy wiąże się w takiej sytuacji z obowiązkiem dołożenia szczególnej staranności przy dokonaniu czynności procesowej. Jedynie gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku, można mówić o braku winy. Innymi słowy, nawet najlżejszy stopień zawinienia w uchybieniu terminu wyłącza możliwość zastosowania instytucji przywrócenia terminu. Uniknięcie negatywnych skutków dokonania czynności postępowania po upływie ustawowego terminu zakreślonego do jej wykonania wymaga więc uprawdopodobnienia nie tylko braku winy umyślnej, ale także lżejszej jej postaci, tj. niedbalstwa, rozumianego jako niedołożenie należytej staranności, jakiej można wymagać od każdej osoby dbającej o swoje interesy. Wykluczenie winy w uchybieniu terminu wymaga wykazania, iż mimo dołożenia wszelkich możliwych w danych warunkach starań, strona nie mogła przezwyciężyć przeszkody uniemożliwiającej jej dokonanie czynności postępowania w terminie ustawowym.