Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Jan Rudowski po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia B. i J. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I SA/Gl 812/06 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi B. i J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 6 marca 2006 r. nr (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt: I SA/GI 812/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi B. i J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 6 marca 2006 r., Nr (...), w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji stwierdził, że pełnomocnik nie uprawdopodobnił braku winy przy uchybieniu terminu. Nie stanowi bowiem dowodu, iż zostały dokonane wszelkie czynności zmierzające do zachowania terminu do uiszczenia wpisu fakt przesłania skarżącym za pomocą faksu wezwania do uiszczenia wpisu sądowego, którego nie odebrali z powodu nieobecności. Poza przesłaniem faksu (co nie zostało zresztą udokumentowane potwierdzeniem nadania faksu) pełnomocnik nie uprawdopodobnił w jakikolwiek sposób, iż próbował przedsięwziąć inne kroki (np. w drodze kontaktu telefonicznego) zmierzające do porozumienia się ze skarżącymi.
Ponadto Sąd pierwszej instancji wskazał, że dla zachowania terminu do uiszczenia wpisu nie mają znaczenia ustalenia pełnomocnika ze swymi mocodawcami co do sposobu komunikowania się. Wykonanie czynności w postaci uiszczenia wpisu należało bowiem do pełnomocnika, który wykonywał czynności za stronę, a nie wykonanie jej pociągało skutki jedynie dla samej strony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zwrócił również uwagę, że strona skarżąca jak i pełnomocnik znali wysokość należnego wpisu, już od chwili wezwania do jego uiszczenia z dnia 22 maja 2006 r., a także mieli pełną świadomość jego uiszczenia, wobec uprawomocnienia się postanowienia o odnowie przyznania skarżącym prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych na mocy postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 listopada 2006 r. sygn. akt: II FZ 665/06. W tych okolicznościach sprawy nie podjęcie przez skarżących i ich pełnomocnika żadnych działań przygotowawczych do wypełnienia obowiązku uiszczenia wpisu sądowego (np. nie zdeponowanie określonej kwoty u pełnomocnika) oraz zapewnienie podstawowych środków zapewnienia sobie wzajemnego kontaktu wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie wina leżała zarówno po stronie pełnomocnika, jak i samej stronie skarżącej.
W zażaleniu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. B. i J. K., reprezentowani przez adwokata, zarzucili naruszenie:
- art. 141 § 4 w związku z art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. - poprzez nie uwzględnienie wszystkich okoliczności, mających istotne znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wskazanych przez stronę we wniosku o przywrócenie terminu,
- art. 87 § 2 p.p.s.a. poprzez nieprawidłową ocenę, że skarżący nie uprawdopodobnili braku winy w uchybieniu terminu.
Podnosząc powyższe zarzuty wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i orzeczenie o przywróceniu terminu do uiszczenia opłaty sądowej, ewentualnie o uchylenie go i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.