Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, po rozpoznaniu w dniu 3 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Z. K. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Sz 795/13 w przedmiocie wpisu od skargi w sprawie ze skargi Z. K. na uchwałę Rady Miejskiej w W. z dnia 18 grudnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie opłat za odbiór odpadów komunalnych postanawia oddalić zażalenie.
II FZ 767/13
U Z A S A D N I E N I E
Zarządzeniem z dnia 6 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Sz 795/13, Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie (dalej: "WSA") wezwał Z. K. do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 300 zł od skargi na uchwałę Rady Miejskiej w W. z dnia 18 grudnia 2012 r. w przedmiocie opłat za odbiór odpadów komunalnych. Jako podstawę prawną zarządzenia powołano art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: "p.p.s.a".) oraz § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193 ze zm.). W zażaleniu na powyższe zarządzenie skarżący wniósł o jego uchylenie. W uzasadnieniu powyższego zażalenia skarżący ograniczył się do stwierdzenia: "W zaskarżeniu wymieniłem rażące złamanie prawa przez Radę Miejską w W., która wezwanie do usunięcia naruszenia prawa rzeczone wezwanie zlekceważyła? Powstaje zatem pytanie dlaczego ja mam wnosić opłatę za rozpoznanie sprawy dot. rażącego złamania prawa przez urzędników?".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przystępując do rozpoznania sprawy, należy zacząć od wskazania na kasacyjny charakter postępowania zażaleniowego. Przedmiotem kontroli instancyjnej dokonywanej w postępowaniu zażaleniowym przez Naczelny Sąd Administracyjny jest zgodność z prawem orzeczeń wydawanych przez wojewódzkie sądy administracyjne. Co do zasady, Naczelny Sąd Administracyjny nie rozpoznaje ponownie sprawy merytorycznie, a jedynie bada, czy przy wydaniu zaskarżonego orzeczenia nie doszło do naruszenia przepisów obowiązującego prawa. Przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu zażaleniowym nie jest więc istota sprawy wpadkowej, a jedynie ocena legalności postępowania przed sądem pierwszej instancji.
Punktem odniesienia oceny postępowania pierwszoinstancyjnego, dokonywanej przez Naczelny Sąd Administracyjny w niniejszym postępowaniu jest to czy zarządzenie WSA o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego, odpowiada prawu. Odnosząc się zatem do treści zaskarżonego zarządzenia uznać należy, że skarżący został prawidłowo wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 300 zł. Stosownie bowiem do art. 230 § 1 p.p.s.a. od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji, pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne, a w innych sprawach pobiera się wpis stały (art. 231 p.p.s.a). Natomiast zgodnie z art. 220 § 1 p.p.s.a. sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Przewodniczący Wydziału (WSA) miał zatem obowiązek wezwać skarżącego, aby uiścił należny wpis w ciągu siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi (art. 220 § 3 p.p.s.a.). Poprawności zastosowania w zaskarżonym zarządzeniu wskazanych wyżej przepisów nie podważa w żaden sposób uzasadnienie rozpoznawanego zażalenia. W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.