Zażalenie na postanowienie WSA w Poznaniu w sprawie ze skargi na decyzję SKO w Kaliszu , nr [...] w przedmiocie uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2008 rok
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jolanta Sokołowska po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia W. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Po 31/15 którym oddalono wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 stycznia 2016 r. o sygn. akt I SA/Po 31/15 oraz odmówiono sporządzenia uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 stycznia 2016 r. o sygn. akt I SA/Po 31/15 w sprawie ze skargi W. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia 2 kwietnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2008 rok postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/4

Pismem z dnia 14 lutego 2016 r. (nadanym 15 lutego 2016 r.) zatytułowanym "Skarga kasacyjna z wnioskiem" W. J. (dalej jako: "skarżący") wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 stycznia 2016 r. o sygn. akt I SA/Po 31/15, podnosząc, że wystosowane do niego pismo zawiadamiające o rozprawie zostało mu doręczone w dniu 23 grudnia 2015 r., gdy wyjeżdżał na Święta, Sylwestra i Nowy Rok oraz Trzech Króli. Skarżący wskazał również, że z uwagi na charakter wykonywanej pracy nie przebywał w miejscu zamieszkania i nie mógł stawić się na rozprawie. Podkreślił, że brak odpowiednich środków uniemożliwił mu skorzystanie z pomocy profesjonalnego pełnomocnika.

Postanowieniem z dnia 1 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił wniosek skarżącego. Sąd uznał, że ww. wniosek nie podlega merytorycznemu rozpatrzeniu, bowiem został złożony z uchybieniem terminu.

Postanowieniem z dnia 28 października 2016 r., sygn. akt II FZ 636/16, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił ww. postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji. NSA zalecił, aby Sąd pierwszej instancji ponownie rozpoznając sprawę ustalił czy termin określony w art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, dalej jako: "P.p.s.a.") został zachowany, a jeżeli nie da się tego ustalić w sposób jednoznaczny, to by Sąd wydał rozstrzygnięcie merytoryczne w przedmiocie uchybienia terminu na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a.

Ponownie rozpoznając sprawę, postanowieniem z dnia 21 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Po 31/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił wniosek skarżącego oraz odmówił sporządzenia uzasadnienia ww. wyroku. Sąd pierwszej instancji stwierdził, że ze złożonego przez skarżącego wniosku nie wynika w sposób jednoznaczny data ustania przyczyny uchybienia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Skarżący podał jedynie, że w dniu 23 grudnia 2016 r. Sąd wystosował do niego zawiadomienie o rozprawie, które doręczono mu w dniu 23 grudnia 2016 r. Jak wskazał Sąd, nie jest to jednak zgodne z datą doręczenia zawiadomienia o rozprawie, jaka znajduje się w aktach sprawy, bowiem ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że zawiadomienie o rozprawie doręczono skarżącemu w dniu 5 stycznia 2016 r. (k. 162 akt sądowych). Na podstawie wniosku skarżącego trudno zatem ustalić, w jakiej dacie ustała przyczyna uchybienia terminu.

Z uwagi na brak możliwości jednoznacznego ustalenia, czy termin określony w art. 87 § 1 P.p.s.a. został zachowany, Sąd pierwszej instancji merytorycznie rozpoznał wniosek skarżącego. W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności powodujących uchybienie terminu. Sąd wskazał przy tym, że przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuści się chociażby lekkiego niedbalstwa. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie skarżący, mając świadomość toczącego się przed sądem postępowania we własnej sprawie, nie wykazał należytej staranności. W zawiadomieniu o rozprawie skarżący został prawidłowo pouczony o terminie złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku. Wobec tak jednoznacznej treści pouczenia, nie można podzielić argumentacji skarżącego, że uchybienie terminu nastąpiło z przyczyn niezawinionych przez niego. Przyczyny niezawinionej przez stronę nie może bowiem stanowić powołanie się na charakter wykonywanej pracy w terenie czy brak profesjonalnego pełnomocnika. Skarżący dbając należycie o swoje interesy powinien był ustalić, np. telefonicznie, czy w sprawie zapadł wyrok i jaka jest jego treść, przy czym ustalenia te powinny zostać dokonane w takim czasie, aby możliwe było skuteczne złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Zdaniem Sądu pierwszej instancji okoliczności powołane przez skarżącego, takie jak wyjazdy w ramach pracy, które odbywał na terenie kraju, mogły utrudniać załatwianie własnych spraw, ale z pewnością tego nie uniemożliwiały. Skarżący nie wykazał nawet, że nie mógł się posłużyć domownikiem czy inną osobą przy złożeniu wniosku, tak aby dochować czynności procesowej w terminie. Brak jest zatem podstaw do uznania, że uprawdopodobnił on brak winy w uchybieniu terminu. Takie podejście świadczy o braku jakiejkolwiek staranności, a nawet o niedbalstwie w podejmowanych działaniach, co w konsekwencji daje podstawę do uznania winy skarżącego w uchybieniu terminu. W ocenie Sądu skarżący z własnej winy zaniedbał ciążące na nim obowiązki procesowe.

Strona 1/4