Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, , , po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia S. D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1596/13 w zakresie pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania w sprawie ze skargi S. D. na decyzję Rada Miasta G. z dnia 27 lutego 2013 r. nr (...) w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi postanawia oddalić zażalenie.
Przedmiotem zażalenia jest postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 lutego 2014 r., sygn. akt I Sa/Gd 1596/13, mocą którego pozostawiono wniosek S. D. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W motywach orzeczenia Sąd podał, że pismem z dnia 20 sierpnia 2013 r. skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy przez zwolnienie od wpisu sądowego od skargi kwocie 300 zł.
W dniu 2 września 2013 r. (dowód: potwierdzenie odbioru, k. 22) doręczono skarżącemu urzędowy formularz PPF celem jego wypełnienia i nadesłania do Sądu w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
W dniu 9 września 2013 r. (data stempla pocztowego) skarżący złożył na urzędowym formularzu PPF wniosek o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych.
Z uwagi na to, że nadesłany formularz zawierał braki formalne, polegające na nieprawidłowym wypełnieniu punktów 6-10, referendarz sądowy zarządzeniem z dnia 12 września 2013 r. wezwał skarżącego do prawidłowego wypełnienia (zgodnie z pouczeniem) ww. punktów formularza PPF, przesyłając mu w tym celu ponownie urzędowy formularz PPF.
Termin wyznaczony skarżącemu do usunięcia braków formalnych złożonego wniosku upłynął bezskutecznie z dniem 15 października 2013 r.
Do dnia wydania zaskarżonego orzeczenia skarżący nie uzupełnił braków formalnych wniosku o prawo pomocy złożonego na urzędowym formularzu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wskazał na treść art. 252 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - zwanej dalej P.p.s.a. - i art. 257 P.p.s.a. Sąd podał, że w rozpatrywanej sprawie skarżący pomimo ponownego doręczenia mu formularza PPF celem usunięcia braków formalnych złożonego wniosku z dnia 9 września 2013 r. przez prawidłowe jego wypełnienie nie uczynił tego, podejmując w zamian w piśmie z dnia 15 października 2013 r. polemikę z zasadnością obowiązku podania danych wskazanych w punktach 6-10 formularza PPF.
Sąd podkreślił, że skarżący został pouczony o skutkach niezłożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na prawidłowo wypełnionym formularzu PPF, a zatem miał wiedzę, że jego wniosek zostanie pozostawiony bez rozpoznania, jeżeli nie wykonana zobowiązania do usunięcia braków formalnych.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na mocy przywołanego art. 257 P.p.s.a. pozostawił zawierający braki wniosek skarżącego bez rozpoznania.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący zarzucił naruszenie art. 260 P.p.s.a. przez nierozpoznanie sprawy będącej przedmiotem sprzeciwu. Skarżący zakwestionował także "wydanie zaskarżonego postanowienia na podstawie przepisów z rubryki 6, 7, 8, 9, 10 i 11" formularza PPF, które w jego ocenie są niezgodne z art. 256, art. 252 § 1, art. 255 i art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., bowiem wymagając danych dotyczących rodziny skarżącego wykraczają one poza upoważnienie ustawowe. Ponadto w jego ocenie w piśmie z dnia 15 października 2013 r. zawarł on informacje wymagane w punkcie 9, 10 i 11.
Końcowo skarżący zarzucił nieważność postępowania przez wydanie postanowienia przez sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego podającego się za sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego.