Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Płusa, , , po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia S. J. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 1 czerwca 2012 r. w zakresie wpisu od skargi w sprawie ze skargi S. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 24 lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2012 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Lu 353/12, Przewodniczący Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie uznał, że wartość przedmiotu zaskarżenia stanowi kwota 188 zł.
Następnie zarządzeniem z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Lu 353/12, Przewodniczący Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wezwał S. J. - zwanego dalej "Skarżącym", do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 100 zł od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 24 lutego 2012 r. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2011 r., w terminie siedmiu dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia, pod rygorem odrzucenia skargi. Jako podstawę prawną wskazano art. 220 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", oraz § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193, z późn. zm.) - powoływanego dalej jako "rozporządzenie".
W zażaleniu Skarżący wniósł o uchylenie ww. zarządzenia wzywającego do uiszczenia wpisu sądowego wskazując jako podstawę prawną art. 219 § 1 P.p.s.a. oraz § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia. W uzasadnieniu Skarżący podniósł w szczególności, iż przedmiot zaskarżenia nie posiada wartości materialnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie wskazać należy, iż stosownie do art. 230 § 1 P.p.s.a., od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji, pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne, a w innych sprawach pobiera się wpis stały (art. 231 P.p.s.a). Natomiast zgodnie z art. 220 § 1 P.p.s.a., sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Przewodniczący miał zatem obowiązek wezwać Skarżącego, aby uiścił należny wpis w ciągu siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi (art. 220 § 3 P.p.s.a.). W orzecznictwie podkreśla się, że wpis stosunkowy powinien zostać pobrany od skargi na akt, który w sposób bezpośredni wiąże się z należnością pieniężną. Bezpośredni związek między należnością pieniężną a obejmującym ją aktem zachodzi wtedy, gdy w danym akcie organ konkretyzuje (z reguły określa wysokość) tę należność (por. postanowienie NSA z dnia 23 września 2008 r., I FZ 239/08, CBOSA: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).
Dla ustalenia należnej opłaty sądowej w rozpatrywanej sprawie znaczenie ma, iż Skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 24 lutego 2012 r., utrzymującą w mocy decyzję organu pierwszej instancji w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2011 r. w kwocie 188 zł. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie ulega wątpliwości, iż Skarżący powinien uiścić wpis stosunkowy. Skoro zgodnie z art. 231 zd. 1 P.p.s.a. wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne a decyzja orzekająca o łącznym zobowiązaniu pieniężnym wiąże się w sposób bezpośredni z należnością pieniężną, to w sprawach, w których decyzja ta jest przedmiotem zaskarżenia należy pobrać wpis stosunkowy.
Strony postępowania sądowoadministracyjnego ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (art. 199 P.p.s.a.), przy czym do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie (art. 214 § 1 P.p.s.a.). Do takich pism należy skarga jako pismo wszczynające postępowanie przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji (art. 230 § 1 i § 2 P.p.s.a.), co stanowi podstawę pobrania wpisu.
W świetle przedstawionych uwag zaskarżone zarządzenie należało uznać za odpowiadające prawu. Określało ono prawidłowo kwotę należnego wpisu od skargi, precyzowało podstawę prawną żądania, zakreślało termin do uiszczenia opłaty sądowej i wskazywało rygor niezastosowania się przez stronę do wezwania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw do uchylenia kwestionowanego w zażaleniu zarządzenia.
Na marginesie wskazać należy, iż Skarżący jako podstawę prawną wskazał § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, który dotyczy wpisu stałego w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, natomiast niniejsze postępowanie dotyczy decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego.
Z przytoczonych wyżej względów Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a.